http://www.krijtwedstrijd.nl/nl/scholen/groep-8-l6/116/sancta-maria-basisschool-deurne/
Stemmen AUB voor Maarten zijn klasje!!!!!! ze staan nog steeds zesde!!!!!
DANKU
xxx
zondag 12 juli 2009
Hallo iedereen!
Wie had dat verwacht ... nu nog een berichtje op de blog. Het is weer lang geleden he.
En er is weer zoveel te vertellen, veel te veel! jammergenoeg hebben we niet zoveel tijd dus
het zal een korte samenvatting worden.
In Broome zijn we lang blijven steken (te lang). Te lang omdat er niet zoveel te doen viel en we geen job vonden. We ontmoetten er wel veel andere (hele toffe) reizigers en aten er overheerlijke cocosnoten (zelf geplukt, echt eng soms!!!) (en ook nog een zelfgevangen vis die direct op het strand de pan in ging, lekker lekker).
Op de weg van Broome naar Darwin bezochten we het Nitmiluk Nationaal Park waar we 1 dag de 'gorge' gingen verkennen. Ook namen we een duik in de warmwaterbronnen van Katherine.
Daar probeerde een smeerlap onze benzinekannen van ons autodak te stelen. Het is hem niet gelukt want Joachim had hem nog net op tijd gezien en kon hem nog net tegenhouden (door zijn autosluitens af te pakken). Oef. Jammer dat ons vertrouwen hierdoor een pak kleiner is geworden.
We spendeerden nog enkele dagen in Darwin, waar we zenuwachtig op Maarten en Vicky moesten wachten. Daar was het Territory Day, de enigste dag dat de bevolking vuurwerk mag kopen (en dus ook afsteken), gevolg: een slapeloze nacht van alle knallen.
De volgende dag stonden we vroeg op om ons ottoke uit te laden en weer in te laden want Maarten en Vicky moesten er op 1 of andere manier ook nog in. Het leek alsof dat absoluut onmogelijk zou worden maar er is dan toch een mirakel gebeurd en toen ze om 4 uur aankwamen konden we er net met ons vieren in!
Na wat uitrusten (zo lang vliegen is niet niks) trokken we richting Litchfield NP naar een of ander festivalletje. Het was er heel gezellig, en heel hippie. Toen we er vertrokken gebeurde er echter iets minder aangenaam ... Joachim en Elise ontdekten dat iemand hun tent als toilet had gebruikt. Er lag dus een plas en een dikke drol ... ... ... EI! echt te goor!
Het gevolg daarvan is dat we nu niet meer in die tent slapen (ze is wel uitgekuisd en goed gelucht, maar toch ...). Het gevolg daarvan is dat we al fantastische avonden onder de prachtige sterrenhemel hebben geslapen.
Na Litchfield NP trokken we naar Kakadu NP waar we ronddwaalden in de wetlands, een 'jumping crocodile' cruise deden (echt indrukwekkende dieren! en zoooo grooooooot!) en aboriginal rockart bekeken. Het was mooi maar de rit was net iets te lang en een 4x4 heb je er wel nodig. 's avonds lagen we telkens om 6 uur in ons beddeke omdat het er barstte van de muggen, echt miljoenen en ze lieten ons echt geen second met rust (we moesten ons avondeten al lopend naar binnen schrokken). Gelukkig hadden we nog een muggennet bij waar we net met twee onderpasten.
Vervolgens reden we (via de warmwaterbronnen van Katherine en Mataranka) rickting Queensland. We moesten kiezen tussen het rode centrum van Alice Springs en Uluru of de bergen, regenwouden en tropische stranden van het noordoosten.
Het regenwoud had meer succes en nu zijn we daar dus naar onderweg.
Weer ongelofelijk veel kilometers ... maar zo met zen vieren gezellig dicht bij elkaar, in de hitte, met een muziekje en de ramen open is best nog wel een grappige toestand.
Jammergenoeg kregen we pech onderweg ....
De versnellingen werden helemaal zot ... van vijfde schakelde we plots naar derde en dan geraakten we niet maar naar vierde waardoor ons toerental dus ook zot draaiden .... oei oei oei!
We belandden in Torrens Creek, echt een boerengat ergens in het midden van niets ... Er stonden misschien 4 huizen, een pub (die hebben ze natuurlijk overal) en een openbaar toilet (die hebben ze hier ook op de zotste plaatsen). Het was ongeveer vier uur dus we dachten ... nog tijd genoeg om de roadassistance te bellen. Dat lukten ons gelukkig nog dankzij de pubtelefoon en een vriendelijke mevrouw verzekerde ons dat er binnen het uur iemand een kijkje zou komen nemen. Na drie uur stonden we er echter nog (ondertussen voetbalden we op de autostrade, er rijdt daar toch niemand op) en blijkbaar was er helemaal niemand onderweg. We reden dan 50 km verder (een zotte 50 km) tot de eerste volgende plek waar we konden slapen en 's morgens een (iets minder zotte maar toch ...) 180 km verder naar de eerste volgende 'stad'.
Daar zitten we nu vast ... we verblijven er in een hotelletje (een echt krot) voor 70 dollar per nacht (voor ons gevieren). Gelukkig zal het maar bij 1 nacht blijven want de garagist belde ons met goed nieuws!!! Er is een klein probleempje met de computer dat gemaakt zal worden voor (om exact te zijn) 195 en een halve dollar. JOEPIE!!!!! Wat een ongelofelijke opluchting!!!!
We moeten nu nog wachten op een onderdeel dat straks om 3 uur zal aankomen zodat ze den otto kunnen repareren en we hier vanavond weg kunnen! Richting Cairns en Cape tribulation.
Het is hier nog steeds fantastisch, we amuseren ons samen en zullen nog eens goed zot doen voor onze aller laatste maand down under! Help. We genieten er nog met volle teugen van. Het thuiskomen komt steeds dichter ... dat vinden we natuurlijk ook spannend! 14 augustus staan we weer op Belgische bodem.
De tijd is op (wat een timing). Jammergenoeg geen foto's (deze pc heeft geen USB aansluiting, zot he)! Maar wie wil zal er genoeg te zien krijgen wanneer we terug zijn.
Take care!
Wie had dat verwacht ... nu nog een berichtje op de blog. Het is weer lang geleden he.
En er is weer zoveel te vertellen, veel te veel! jammergenoeg hebben we niet zoveel tijd dus
het zal een korte samenvatting worden.
In Broome zijn we lang blijven steken (te lang). Te lang omdat er niet zoveel te doen viel en we geen job vonden. We ontmoetten er wel veel andere (hele toffe) reizigers en aten er overheerlijke cocosnoten (zelf geplukt, echt eng soms!!!) (en ook nog een zelfgevangen vis die direct op het strand de pan in ging, lekker lekker).
Op de weg van Broome naar Darwin bezochten we het Nitmiluk Nationaal Park waar we 1 dag de 'gorge' gingen verkennen. Ook namen we een duik in de warmwaterbronnen van Katherine.
Daar probeerde een smeerlap onze benzinekannen van ons autodak te stelen. Het is hem niet gelukt want Joachim had hem nog net op tijd gezien en kon hem nog net tegenhouden (door zijn autosluitens af te pakken). Oef. Jammer dat ons vertrouwen hierdoor een pak kleiner is geworden.
We spendeerden nog enkele dagen in Darwin, waar we zenuwachtig op Maarten en Vicky moesten wachten. Daar was het Territory Day, de enigste dag dat de bevolking vuurwerk mag kopen (en dus ook afsteken), gevolg: een slapeloze nacht van alle knallen.
De volgende dag stonden we vroeg op om ons ottoke uit te laden en weer in te laden want Maarten en Vicky moesten er op 1 of andere manier ook nog in. Het leek alsof dat absoluut onmogelijk zou worden maar er is dan toch een mirakel gebeurd en toen ze om 4 uur aankwamen konden we er net met ons vieren in!
Na wat uitrusten (zo lang vliegen is niet niks) trokken we richting Litchfield NP naar een of ander festivalletje. Het was er heel gezellig, en heel hippie. Toen we er vertrokken gebeurde er echter iets minder aangenaam ... Joachim en Elise ontdekten dat iemand hun tent als toilet had gebruikt. Er lag dus een plas en een dikke drol ... ... ... EI! echt te goor!
Het gevolg daarvan is dat we nu niet meer in die tent slapen (ze is wel uitgekuisd en goed gelucht, maar toch ...). Het gevolg daarvan is dat we al fantastische avonden onder de prachtige sterrenhemel hebben geslapen.
Na Litchfield NP trokken we naar Kakadu NP waar we ronddwaalden in de wetlands, een 'jumping crocodile' cruise deden (echt indrukwekkende dieren! en zoooo grooooooot!) en aboriginal rockart bekeken. Het was mooi maar de rit was net iets te lang en een 4x4 heb je er wel nodig. 's avonds lagen we telkens om 6 uur in ons beddeke omdat het er barstte van de muggen, echt miljoenen en ze lieten ons echt geen second met rust (we moesten ons avondeten al lopend naar binnen schrokken). Gelukkig hadden we nog een muggennet bij waar we net met twee onderpasten.
Vervolgens reden we (via de warmwaterbronnen van Katherine en Mataranka) rickting Queensland. We moesten kiezen tussen het rode centrum van Alice Springs en Uluru of de bergen, regenwouden en tropische stranden van het noordoosten.
Het regenwoud had meer succes en nu zijn we daar dus naar onderweg.
Weer ongelofelijk veel kilometers ... maar zo met zen vieren gezellig dicht bij elkaar, in de hitte, met een muziekje en de ramen open is best nog wel een grappige toestand.
Jammergenoeg kregen we pech onderweg ....
De versnellingen werden helemaal zot ... van vijfde schakelde we plots naar derde en dan geraakten we niet maar naar vierde waardoor ons toerental dus ook zot draaiden .... oei oei oei!
We belandden in Torrens Creek, echt een boerengat ergens in het midden van niets ... Er stonden misschien 4 huizen, een pub (die hebben ze natuurlijk overal) en een openbaar toilet (die hebben ze hier ook op de zotste plaatsen). Het was ongeveer vier uur dus we dachten ... nog tijd genoeg om de roadassistance te bellen. Dat lukten ons gelukkig nog dankzij de pubtelefoon en een vriendelijke mevrouw verzekerde ons dat er binnen het uur iemand een kijkje zou komen nemen. Na drie uur stonden we er echter nog (ondertussen voetbalden we op de autostrade, er rijdt daar toch niemand op) en blijkbaar was er helemaal niemand onderweg. We reden dan 50 km verder (een zotte 50 km) tot de eerste volgende plek waar we konden slapen en 's morgens een (iets minder zotte maar toch ...) 180 km verder naar de eerste volgende 'stad'.
Daar zitten we nu vast ... we verblijven er in een hotelletje (een echt krot) voor 70 dollar per nacht (voor ons gevieren). Gelukkig zal het maar bij 1 nacht blijven want de garagist belde ons met goed nieuws!!! Er is een klein probleempje met de computer dat gemaakt zal worden voor (om exact te zijn) 195 en een halve dollar. JOEPIE!!!!! Wat een ongelofelijke opluchting!!!!
We moeten nu nog wachten op een onderdeel dat straks om 3 uur zal aankomen zodat ze den otto kunnen repareren en we hier vanavond weg kunnen! Richting Cairns en Cape tribulation.
Het is hier nog steeds fantastisch, we amuseren ons samen en zullen nog eens goed zot doen voor onze aller laatste maand down under! Help. We genieten er nog met volle teugen van. Het thuiskomen komt steeds dichter ... dat vinden we natuurlijk ook spannend! 14 augustus staan we weer op Belgische bodem.
De tijd is op (wat een timing). Jammergenoeg geen foto's (deze pc heeft geen USB aansluiting, zot he)! Maar wie wil zal er genoeg te zien krijgen wanneer we terug zijn.
Take care!
Abonneren op:
Posts (Atom)
