http://www.krijtwedstrijd.nl/nl/scholen/groep-8-l6/116/sancta-maria-basisschool-deurne/
Stemmen AUB voor Maarten zijn klasje!!!!!! ze staan nog steeds zesde!!!!!
DANKU
xxx
zondag 12 juli 2009
Hallo iedereen!
Wie had dat verwacht ... nu nog een berichtje op de blog. Het is weer lang geleden he.
En er is weer zoveel te vertellen, veel te veel! jammergenoeg hebben we niet zoveel tijd dus
het zal een korte samenvatting worden.
In Broome zijn we lang blijven steken (te lang). Te lang omdat er niet zoveel te doen viel en we geen job vonden. We ontmoetten er wel veel andere (hele toffe) reizigers en aten er overheerlijke cocosnoten (zelf geplukt, echt eng soms!!!) (en ook nog een zelfgevangen vis die direct op het strand de pan in ging, lekker lekker).
Op de weg van Broome naar Darwin bezochten we het Nitmiluk Nationaal Park waar we 1 dag de 'gorge' gingen verkennen. Ook namen we een duik in de warmwaterbronnen van Katherine.
Daar probeerde een smeerlap onze benzinekannen van ons autodak te stelen. Het is hem niet gelukt want Joachim had hem nog net op tijd gezien en kon hem nog net tegenhouden (door zijn autosluitens af te pakken). Oef. Jammer dat ons vertrouwen hierdoor een pak kleiner is geworden.
We spendeerden nog enkele dagen in Darwin, waar we zenuwachtig op Maarten en Vicky moesten wachten. Daar was het Territory Day, de enigste dag dat de bevolking vuurwerk mag kopen (en dus ook afsteken), gevolg: een slapeloze nacht van alle knallen.
De volgende dag stonden we vroeg op om ons ottoke uit te laden en weer in te laden want Maarten en Vicky moesten er op 1 of andere manier ook nog in. Het leek alsof dat absoluut onmogelijk zou worden maar er is dan toch een mirakel gebeurd en toen ze om 4 uur aankwamen konden we er net met ons vieren in!
Na wat uitrusten (zo lang vliegen is niet niks) trokken we richting Litchfield NP naar een of ander festivalletje. Het was er heel gezellig, en heel hippie. Toen we er vertrokken gebeurde er echter iets minder aangenaam ... Joachim en Elise ontdekten dat iemand hun tent als toilet had gebruikt. Er lag dus een plas en een dikke drol ... ... ... EI! echt te goor!
Het gevolg daarvan is dat we nu niet meer in die tent slapen (ze is wel uitgekuisd en goed gelucht, maar toch ...). Het gevolg daarvan is dat we al fantastische avonden onder de prachtige sterrenhemel hebben geslapen.
Na Litchfield NP trokken we naar Kakadu NP waar we ronddwaalden in de wetlands, een 'jumping crocodile' cruise deden (echt indrukwekkende dieren! en zoooo grooooooot!) en aboriginal rockart bekeken. Het was mooi maar de rit was net iets te lang en een 4x4 heb je er wel nodig. 's avonds lagen we telkens om 6 uur in ons beddeke omdat het er barstte van de muggen, echt miljoenen en ze lieten ons echt geen second met rust (we moesten ons avondeten al lopend naar binnen schrokken). Gelukkig hadden we nog een muggennet bij waar we net met twee onderpasten.
Vervolgens reden we (via de warmwaterbronnen van Katherine en Mataranka) rickting Queensland. We moesten kiezen tussen het rode centrum van Alice Springs en Uluru of de bergen, regenwouden en tropische stranden van het noordoosten.
Het regenwoud had meer succes en nu zijn we daar dus naar onderweg.
Weer ongelofelijk veel kilometers ... maar zo met zen vieren gezellig dicht bij elkaar, in de hitte, met een muziekje en de ramen open is best nog wel een grappige toestand.
Jammergenoeg kregen we pech onderweg ....
De versnellingen werden helemaal zot ... van vijfde schakelde we plots naar derde en dan geraakten we niet maar naar vierde waardoor ons toerental dus ook zot draaiden .... oei oei oei!
We belandden in Torrens Creek, echt een boerengat ergens in het midden van niets ... Er stonden misschien 4 huizen, een pub (die hebben ze natuurlijk overal) en een openbaar toilet (die hebben ze hier ook op de zotste plaatsen). Het was ongeveer vier uur dus we dachten ... nog tijd genoeg om de roadassistance te bellen. Dat lukten ons gelukkig nog dankzij de pubtelefoon en een vriendelijke mevrouw verzekerde ons dat er binnen het uur iemand een kijkje zou komen nemen. Na drie uur stonden we er echter nog (ondertussen voetbalden we op de autostrade, er rijdt daar toch niemand op) en blijkbaar was er helemaal niemand onderweg. We reden dan 50 km verder (een zotte 50 km) tot de eerste volgende plek waar we konden slapen en 's morgens een (iets minder zotte maar toch ...) 180 km verder naar de eerste volgende 'stad'.
Daar zitten we nu vast ... we verblijven er in een hotelletje (een echt krot) voor 70 dollar per nacht (voor ons gevieren). Gelukkig zal het maar bij 1 nacht blijven want de garagist belde ons met goed nieuws!!! Er is een klein probleempje met de computer dat gemaakt zal worden voor (om exact te zijn) 195 en een halve dollar. JOEPIE!!!!! Wat een ongelofelijke opluchting!!!!
We moeten nu nog wachten op een onderdeel dat straks om 3 uur zal aankomen zodat ze den otto kunnen repareren en we hier vanavond weg kunnen! Richting Cairns en Cape tribulation.
Het is hier nog steeds fantastisch, we amuseren ons samen en zullen nog eens goed zot doen voor onze aller laatste maand down under! Help. We genieten er nog met volle teugen van. Het thuiskomen komt steeds dichter ... dat vinden we natuurlijk ook spannend! 14 augustus staan we weer op Belgische bodem.
De tijd is op (wat een timing). Jammergenoeg geen foto's (deze pc heeft geen USB aansluiting, zot he)! Maar wie wil zal er genoeg te zien krijgen wanneer we terug zijn.
Take care!
Wie had dat verwacht ... nu nog een berichtje op de blog. Het is weer lang geleden he.
En er is weer zoveel te vertellen, veel te veel! jammergenoeg hebben we niet zoveel tijd dus
het zal een korte samenvatting worden.
In Broome zijn we lang blijven steken (te lang). Te lang omdat er niet zoveel te doen viel en we geen job vonden. We ontmoetten er wel veel andere (hele toffe) reizigers en aten er overheerlijke cocosnoten (zelf geplukt, echt eng soms!!!) (en ook nog een zelfgevangen vis die direct op het strand de pan in ging, lekker lekker).
Op de weg van Broome naar Darwin bezochten we het Nitmiluk Nationaal Park waar we 1 dag de 'gorge' gingen verkennen. Ook namen we een duik in de warmwaterbronnen van Katherine.
Daar probeerde een smeerlap onze benzinekannen van ons autodak te stelen. Het is hem niet gelukt want Joachim had hem nog net op tijd gezien en kon hem nog net tegenhouden (door zijn autosluitens af te pakken). Oef. Jammer dat ons vertrouwen hierdoor een pak kleiner is geworden.
We spendeerden nog enkele dagen in Darwin, waar we zenuwachtig op Maarten en Vicky moesten wachten. Daar was het Territory Day, de enigste dag dat de bevolking vuurwerk mag kopen (en dus ook afsteken), gevolg: een slapeloze nacht van alle knallen.
De volgende dag stonden we vroeg op om ons ottoke uit te laden en weer in te laden want Maarten en Vicky moesten er op 1 of andere manier ook nog in. Het leek alsof dat absoluut onmogelijk zou worden maar er is dan toch een mirakel gebeurd en toen ze om 4 uur aankwamen konden we er net met ons vieren in!
Na wat uitrusten (zo lang vliegen is niet niks) trokken we richting Litchfield NP naar een of ander festivalletje. Het was er heel gezellig, en heel hippie. Toen we er vertrokken gebeurde er echter iets minder aangenaam ... Joachim en Elise ontdekten dat iemand hun tent als toilet had gebruikt. Er lag dus een plas en een dikke drol ... ... ... EI! echt te goor!
Het gevolg daarvan is dat we nu niet meer in die tent slapen (ze is wel uitgekuisd en goed gelucht, maar toch ...). Het gevolg daarvan is dat we al fantastische avonden onder de prachtige sterrenhemel hebben geslapen.
Na Litchfield NP trokken we naar Kakadu NP waar we ronddwaalden in de wetlands, een 'jumping crocodile' cruise deden (echt indrukwekkende dieren! en zoooo grooooooot!) en aboriginal rockart bekeken. Het was mooi maar de rit was net iets te lang en een 4x4 heb je er wel nodig. 's avonds lagen we telkens om 6 uur in ons beddeke omdat het er barstte van de muggen, echt miljoenen en ze lieten ons echt geen second met rust (we moesten ons avondeten al lopend naar binnen schrokken). Gelukkig hadden we nog een muggennet bij waar we net met twee onderpasten.
Vervolgens reden we (via de warmwaterbronnen van Katherine en Mataranka) rickting Queensland. We moesten kiezen tussen het rode centrum van Alice Springs en Uluru of de bergen, regenwouden en tropische stranden van het noordoosten.
Het regenwoud had meer succes en nu zijn we daar dus naar onderweg.
Weer ongelofelijk veel kilometers ... maar zo met zen vieren gezellig dicht bij elkaar, in de hitte, met een muziekje en de ramen open is best nog wel een grappige toestand.
Jammergenoeg kregen we pech onderweg ....
De versnellingen werden helemaal zot ... van vijfde schakelde we plots naar derde en dan geraakten we niet maar naar vierde waardoor ons toerental dus ook zot draaiden .... oei oei oei!
We belandden in Torrens Creek, echt een boerengat ergens in het midden van niets ... Er stonden misschien 4 huizen, een pub (die hebben ze natuurlijk overal) en een openbaar toilet (die hebben ze hier ook op de zotste plaatsen). Het was ongeveer vier uur dus we dachten ... nog tijd genoeg om de roadassistance te bellen. Dat lukten ons gelukkig nog dankzij de pubtelefoon en een vriendelijke mevrouw verzekerde ons dat er binnen het uur iemand een kijkje zou komen nemen. Na drie uur stonden we er echter nog (ondertussen voetbalden we op de autostrade, er rijdt daar toch niemand op) en blijkbaar was er helemaal niemand onderweg. We reden dan 50 km verder (een zotte 50 km) tot de eerste volgende plek waar we konden slapen en 's morgens een (iets minder zotte maar toch ...) 180 km verder naar de eerste volgende 'stad'.
Daar zitten we nu vast ... we verblijven er in een hotelletje (een echt krot) voor 70 dollar per nacht (voor ons gevieren). Gelukkig zal het maar bij 1 nacht blijven want de garagist belde ons met goed nieuws!!! Er is een klein probleempje met de computer dat gemaakt zal worden voor (om exact te zijn) 195 en een halve dollar. JOEPIE!!!!! Wat een ongelofelijke opluchting!!!!
We moeten nu nog wachten op een onderdeel dat straks om 3 uur zal aankomen zodat ze den otto kunnen repareren en we hier vanavond weg kunnen! Richting Cairns en Cape tribulation.
Het is hier nog steeds fantastisch, we amuseren ons samen en zullen nog eens goed zot doen voor onze aller laatste maand down under! Help. We genieten er nog met volle teugen van. Het thuiskomen komt steeds dichter ... dat vinden we natuurlijk ook spannend! 14 augustus staan we weer op Belgische bodem.
De tijd is op (wat een timing). Jammergenoeg geen foto's (deze pc heeft geen USB aansluiting, zot he)! Maar wie wil zal er genoeg te zien krijgen wanneer we terug zijn.
Take care!
maandag 8 juni 2009
Hallo allemaal!
Woehoe het is weer veel te veel te vertellen! We zullen er dan maar direct mee beginnen.
Ningaloo reef was te zalig!!!!!!!!!!!!! Tien dagen niets anders doen dan snorkelen en zotte beestjes bestuderen. Het is zo prachtig onder water! en al de dieren zijn er zo vriendelijk. Duizende visjes in duizende kleuren (butterfly fish, parrot fish, anemone fish, clown fish (nemo!), trigger fish, boxfish ...), gigantische zeesterren (sommige met maffe stekels), roggen (blue spotted, sting, bull, ..., haaien (white en black tipped reef shark), schildpadden, prachtige harde en zachte koralen, ... veel te veel om op te noemen.
Onze wildlife snorkel tour was fantastisch. We snorkelden op plaatsjes verder weg van de kustlijn waar we prachtige 2000 jaar oude koralen bewonderden. En jawel! we zwommen met een walvishaai!!!! JOEPIE!!! De grootste vis ter wereld en wij zwommen er naast! Het was niet zo'n hele grote, 5 meter (ze kunnen tot 18 meter worden), maar hij/zij was echt prachtig! Een ongelofelijk ervaring.
Tijdens de tour werden we ook echt verwend, zoveel hapjes en eten, wauw =)! We hebben nogal gesmuld (misschien is geschranst een betere term).
En het is nog niet gedaan! Onze 3 day live abaord was ook echt fantastisch! We leefden voor drie luxe dagen aanboord van de 'Aliikai'. In totaal deden we maar liefst 10 duiken, waarvan twee 's nachts. Best wel actief, gelukkig was er weer ongelofelijk veel eten en lekkers om ons energieniveau op peil te houden.
We waren aanboord met nog 8 andere reizigers waarvan er 4 Belgen waren! 2 toffe koppels van Leuven.
Onderwater zagen we, lion fish, loggerhead turtels (echt gigantische schildpadden), nudi branchs, haaien (tawny nurse en wobbegong), super grote scholen visjes (als je er door zwom kon je gewoon niets anders meer zien dan visjes, echt zalig, miljoenen ...), zeeslangen (best giftig maar heel lieve beestjes), een maf grote aal (murray eel), octopussen (die prachtig snel van kleur veranderen), ... en nog massa's meer.
We kregen ook bezoek van honderden dolfijnen die rond de boot kwamen spelen, die kunnen nogal salto's maken en zo snel zwemmen!
Bij dit alles kwam dan ook nog eens dat we Manta Rays spotte vanop de boot en de kapitein zei: ' Jump in!!!' woehoooooeeeew!!! iedereen overdondert, totale chaos om een snorkel en bril te bemachtigen, om ter eerste het water in en dan wow ... onze monden vielen open ... Die dieren zijn echt ongelofelijk ... 4 tot 6 meter brede, elegante, mooie roggen. Hun mond viel echter nog meer open, het zijn immers plankton eters.
Jaja, gelukzakken dat we zijn ... we kunnen niet beschrijven hoe zalig die drie dagen waren ...
Jammer genoeg was het daarna gedaan in het Ningaloo marine park en reden we verder door (met een grote hap uit ons budget) naar Karijini National Park. Daar kregen we een platte band op een onverharde weg, gelukkig bleek dat heel makkelijk te fiksen. We besloten dan maar te liften naar de mooie maar moeilijk bereikbare plekjes. Daardoor ontmoetten we dus veel vriendelijke mensen die ons meenamen. We wandelden op prachtige 'paden' (als je het paden kan noemen) langs de rivierbedding, tussen gigantische rode rots muren en vaak gewoon door de (koude) rivier, we kwamen bij prachtige zwem'gaten' en watervallen.
Na het nationale park zijn we in twee dagen naar Broome gereden, arme Joachim, 1300 km.
Daar zitten we nu en het is hier heel plezant! We hebben onszelf een goed parkeerplekje gevonden waar de rangers ons niet zullen lastig vallen, de parking van de bowling club =D. We spendeerden enkele dagen op Cable beach met honderden andere reizigers en vanavond is het 'the staircase to heaven' (een soort maansopgang). Donderdag namiddag rijden we verder richting Darwin (2000 km ooooooooh).
Over 23 dagen ontvangen we Maarten en Vicky in den otto! JOEPIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We zullen nog wat fotootjes toevoegen.
PS: Vorige keer voegde we een foto toe van Joachim met een mevrouwtje, zij is de prinses van de 'Hutt river province'. Dat is een landje dat in Australie ligt. Best grappig he.
Nog HEEEEEEEEEEEL VEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEl succes aan alle studenten, hopenlijk lukken de examens, wij denken aan jullie.
Groetjes ! x
Woehoe het is weer veel te veel te vertellen! We zullen er dan maar direct mee beginnen.
Ningaloo reef was te zalig!!!!!!!!!!!!! Tien dagen niets anders doen dan snorkelen en zotte beestjes bestuderen. Het is zo prachtig onder water! en al de dieren zijn er zo vriendelijk. Duizende visjes in duizende kleuren (butterfly fish, parrot fish, anemone fish, clown fish (nemo!), trigger fish, boxfish ...), gigantische zeesterren (sommige met maffe stekels), roggen (blue spotted, sting, bull, ..., haaien (white en black tipped reef shark), schildpadden, prachtige harde en zachte koralen, ... veel te veel om op te noemen.
Onze wildlife snorkel tour was fantastisch. We snorkelden op plaatsjes verder weg van de kustlijn waar we prachtige 2000 jaar oude koralen bewonderden. En jawel! we zwommen met een walvishaai!!!! JOEPIE!!! De grootste vis ter wereld en wij zwommen er naast! Het was niet zo'n hele grote, 5 meter (ze kunnen tot 18 meter worden), maar hij/zij was echt prachtig! Een ongelofelijk ervaring.
Tijdens de tour werden we ook echt verwend, zoveel hapjes en eten, wauw =)! We hebben nogal gesmuld (misschien is geschranst een betere term).
En het is nog niet gedaan! Onze 3 day live abaord was ook echt fantastisch! We leefden voor drie luxe dagen aanboord van de 'Aliikai'. In totaal deden we maar liefst 10 duiken, waarvan twee 's nachts. Best wel actief, gelukkig was er weer ongelofelijk veel eten en lekkers om ons energieniveau op peil te houden.
We waren aanboord met nog 8 andere reizigers waarvan er 4 Belgen waren! 2 toffe koppels van Leuven.
Onderwater zagen we, lion fish, loggerhead turtels (echt gigantische schildpadden), nudi branchs, haaien (tawny nurse en wobbegong), super grote scholen visjes (als je er door zwom kon je gewoon niets anders meer zien dan visjes, echt zalig, miljoenen ...), zeeslangen (best giftig maar heel lieve beestjes), een maf grote aal (murray eel), octopussen (die prachtig snel van kleur veranderen), ... en nog massa's meer.
We kregen ook bezoek van honderden dolfijnen die rond de boot kwamen spelen, die kunnen nogal salto's maken en zo snel zwemmen!
Bij dit alles kwam dan ook nog eens dat we Manta Rays spotte vanop de boot en de kapitein zei: ' Jump in!!!' woehoooooeeeew!!! iedereen overdondert, totale chaos om een snorkel en bril te bemachtigen, om ter eerste het water in en dan wow ... onze monden vielen open ... Die dieren zijn echt ongelofelijk ... 4 tot 6 meter brede, elegante, mooie roggen. Hun mond viel echter nog meer open, het zijn immers plankton eters.
Jaja, gelukzakken dat we zijn ... we kunnen niet beschrijven hoe zalig die drie dagen waren ...
Jammer genoeg was het daarna gedaan in het Ningaloo marine park en reden we verder door (met een grote hap uit ons budget) naar Karijini National Park. Daar kregen we een platte band op een onverharde weg, gelukkig bleek dat heel makkelijk te fiksen. We besloten dan maar te liften naar de mooie maar moeilijk bereikbare plekjes. Daardoor ontmoetten we dus veel vriendelijke mensen die ons meenamen. We wandelden op prachtige 'paden' (als je het paden kan noemen) langs de rivierbedding, tussen gigantische rode rots muren en vaak gewoon door de (koude) rivier, we kwamen bij prachtige zwem'gaten' en watervallen.
Na het nationale park zijn we in twee dagen naar Broome gereden, arme Joachim, 1300 km.
Daar zitten we nu en het is hier heel plezant! We hebben onszelf een goed parkeerplekje gevonden waar de rangers ons niet zullen lastig vallen, de parking van de bowling club =D. We spendeerden enkele dagen op Cable beach met honderden andere reizigers en vanavond is het 'the staircase to heaven' (een soort maansopgang). Donderdag namiddag rijden we verder richting Darwin (2000 km ooooooooh).
Over 23 dagen ontvangen we Maarten en Vicky in den otto! JOEPIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We zullen nog wat fotootjes toevoegen.
PS: Vorige keer voegde we een foto toe van Joachim met een mevrouwtje, zij is de prinses van de 'Hutt river province'. Dat is een landje dat in Australie ligt. Best grappig he.
Nog HEEEEEEEEEEEL VEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEl succes aan alle studenten, hopenlijk lukken de examens, wij denken aan jullie.
Groetjes ! x
maandag 18 mei 2009
Coral Coast
Hi mates!
wow, er is weer veel te veel gebeurd om te vertellen!
We hebben hieronder veel nieuwe foto's toegevoegd, ze zitten wel een beetje door elkaar.
In Perth hadden we een super tijd! De parking in freemantle was een reizigersmekka en we ontmoeten er heel veel nieuwe toffe mensen. Weer wat extra adresjes!
's morgens werden we verrast door twee vrouwen met zakken vol overheerlijke broodjes, bagels en bokes. Die kwamen ze gratis uitdelen aan 'the people who need it' (wij zagen er blijkbaar zo uit), goed voor ons want we kregen lekkere kip met pesto broodjes en een smoske bacon. Feest!
Perth is een hele toffe rustige stad, zeker het Western Australian museum was de moeite, we hadden daar jammergenoeg maar twee uur de tijd voor (we hadden er graag een hele dag doorgebracht). Het weer was elke dag ongelofelijk (Perth heeft 300 dagen per jaar zon, crazy!) en is dat tot nu toe nog steeds.
Na ongeveer vijf dagen namen we al afscheid van onze nieuwe vrienden (jammer!) en reden we verder op weg naar 'Cervantes' en 'the pinacle dessert (zie foto's). Cervantes en Jurien Bay sloegen ongelofelijk hard tegen, we hadden er gewoon te veel van verwacht en er bleek niets te zijn, echt niets... Ons bezoek aan 'the pinacle dessert' was allen chance wel de moeite! Een stukje woestijn waar er gele rotsen 'groeien' (haha, rotsen groeien helemaal niet) en wetenschappers weten nog steeds niets hoe ze daar precies terecht zijn gekomen ( wij zijn er vurig van overtuigd dat het een oude alienstad is). Het was er echt prachtig, zeker tijdens de zonsondergang en vijf minuten na de zonsondergang kregen we een prachtige 'volle maansopgang'! Wauw! Jammergenoeg was onze fotocamera niet goed genoeg om er mooie foto's van te nemen.
Na de dessert reden we verder naar Geraldton om voorraad in te slagen. En dan verder naar Kalbarri. Daar bezochten we het national park. We kregen er een lift van een heel tof gezin op een 30 km lange onverharde weg die te zwaar was voor onzen otto. We deden er 'the loop' wandeling en hadden een heel mooie dag met prachtige uitzichten over de rivier en rode rotsen (zie foto's).
In de stad Kalbarri zetten we onszelf op de pier met ons krabnet. We hadden visafval gekregen van enkele vissers (die twee gigantische Spaanse makrelen hadden gevangen) en dat was een perfect aas (we kregen ook enkele goede stukken voor in ons pannetje, lekker!). Terwijl onze visfilet aan het sudderen was en we net hadden genoten van een prachtige zonsondergang haalden Joachim een gigantische 'mudcrab' boven!!! Woehoew!! Dat was nogal ne klepper! (zie foto's). We leerden van een Canadees koppel hoe we de krab het beste konden kuisen en koken (hij was jammer genoeg al gekookt toen), weer wat bijgeleerd. Het beest was zo groot dat het eerst niet in onze pot paste!
's morgens vroeg kregen we op ons dak van een hele grappige 'ranger' (met zijn broek tot onder zijn oksels), gelukkig moesten we geen boete betalen! We besloten die dag dan ook om verder te reizen richting Shark Bay. Vlak voor we vertrokken kregen we nog een zak visfilet van andere vissers, wat een verwennerij!!!
Na lang rijden kwamen we aan in Shark Bay. Daar bezochten we 'shell beach' (zie foto's), een strand dat bestaat uit miljoenen en miljoenen kleine schelpjes, prachtig. Het water was er ook ongelofelijk helder. We zagen er een groot beest in het water met twee zwarte uitsteeksels maar we konden het jammergenoeg niet indentificeren. Joachim zei er 'hallo' tegen onderwater maar het verstond geen nederlands en we zagen het niet meer terug =(.
We zagen er ook 'stromatolites' , de allereerste vorm van leven op onze aarde, een rotsachtigcluster van cyanobacterien.
In 'Denham' (de grootste 'stad' (echt mini) in shark bay) zagen we vier reizigers terug die we al eerder hadden ontmoet. We spendeerden de avond samen op het 'fish fiesta'. Een jaarlijkse viswedstrijd (zie foto) en wij denken het grootste event dat er elk jaar plaats vindt. Het was heel amusant om de bewoners in hun element te zien (en hun zatte botten) en een locaal bandje ('the whole shebang!') zorgde voor hilarische sfeermuziek. Achteraf kregen we nog een vuurwerk dat verrassend lang en mooi was.
's avonds glipten we stiekem binnen in het 'Monkey Mia' resort zodat we de kampeerkosten (20 dollar per persoon) ontliepen. 's morgens gingen we dan naar de wereldberoemde dolfijnen kijken (zie foto), het was mooi maar spijtig genoeg heel toeristisch.
De volgende stop was 'Coral Bay', een heel bekende toeristen bestemming. Daar snorkelden we wat rond. Maar er was ongelofelijk veel volk en het was niet zo 'wauw'. Gratis kamperen was geen optie (ze waren er heel streng) dus besloten we meteen door te rijden richting 'Exmouth'.
We kampeerden langs de autostrade (gezellig!) en de volgende dag bereikten we onze bestemming. We zijn dus nu in Exmouth en blijven hier nog in de buurt voor 2 weken!
Deze ochtend besloten we eens goed zot te doen en boekten twee tours. Deze donderdag spenderen we heel de dag op een boot om met 'wildlife' te snorkelen. De touroperator zorgt voor een 'spotterplane' dat rondvliegt opzoek naar schildpadden, dolfijnen, manta rays (die zijn prachtig en super groot!), walvishaaien (de grootste vissen ter wereld!) en Dugongs (een bedreigd type zeekoe). Dan worden wij in het water gedropt zodat we met de dieren kunnen snorkelen, het wordt dus vast en zeker een ongelofelijke ervaring.
Volgende week donderdag vertrekken we dan op een 'duiktour' van drie dagen en verblijven we die drie dagen en nachten op de boot met nog acht andere mensen. We zullen in totaal 11 duiken doen (waarvan twee nachtduiken) op de meest afgezonderde plaatsen in het prachtige 'Ningaloo reef'. Pijnlijk voor de portefeuille maar een onvergetelijke ervaring en het dus zeker waard!
De rest van onze dagen en nachten spenderen we in het 'cape range national park' in ons tentje. Dat park ligt vlak naast het 'ningaloo marine park' waar we onze tijd dus al snorkelend zullen doorbrengen.
Voila een hele update! Geniet van de foto's zoals wij hier genieten van elk moment!
Groetjes
J en E
wow, er is weer veel te veel gebeurd om te vertellen!
We hebben hieronder veel nieuwe foto's toegevoegd, ze zitten wel een beetje door elkaar.
In Perth hadden we een super tijd! De parking in freemantle was een reizigersmekka en we ontmoeten er heel veel nieuwe toffe mensen. Weer wat extra adresjes!
's morgens werden we verrast door twee vrouwen met zakken vol overheerlijke broodjes, bagels en bokes. Die kwamen ze gratis uitdelen aan 'the people who need it' (wij zagen er blijkbaar zo uit), goed voor ons want we kregen lekkere kip met pesto broodjes en een smoske bacon. Feest!
Perth is een hele toffe rustige stad, zeker het Western Australian museum was de moeite, we hadden daar jammergenoeg maar twee uur de tijd voor (we hadden er graag een hele dag doorgebracht). Het weer was elke dag ongelofelijk (Perth heeft 300 dagen per jaar zon, crazy!) en is dat tot nu toe nog steeds.
Na ongeveer vijf dagen namen we al afscheid van onze nieuwe vrienden (jammer!) en reden we verder op weg naar 'Cervantes' en 'the pinacle dessert (zie foto's). Cervantes en Jurien Bay sloegen ongelofelijk hard tegen, we hadden er gewoon te veel van verwacht en er bleek niets te zijn, echt niets... Ons bezoek aan 'the pinacle dessert' was allen chance wel de moeite! Een stukje woestijn waar er gele rotsen 'groeien' (haha, rotsen groeien helemaal niet) en wetenschappers weten nog steeds niets hoe ze daar precies terecht zijn gekomen ( wij zijn er vurig van overtuigd dat het een oude alienstad is). Het was er echt prachtig, zeker tijdens de zonsondergang en vijf minuten na de zonsondergang kregen we een prachtige 'volle maansopgang'! Wauw! Jammergenoeg was onze fotocamera niet goed genoeg om er mooie foto's van te nemen.
Na de dessert reden we verder naar Geraldton om voorraad in te slagen. En dan verder naar Kalbarri. Daar bezochten we het national park. We kregen er een lift van een heel tof gezin op een 30 km lange onverharde weg die te zwaar was voor onzen otto. We deden er 'the loop' wandeling en hadden een heel mooie dag met prachtige uitzichten over de rivier en rode rotsen (zie foto's).
In de stad Kalbarri zetten we onszelf op de pier met ons krabnet. We hadden visafval gekregen van enkele vissers (die twee gigantische Spaanse makrelen hadden gevangen) en dat was een perfect aas (we kregen ook enkele goede stukken voor in ons pannetje, lekker!). Terwijl onze visfilet aan het sudderen was en we net hadden genoten van een prachtige zonsondergang haalden Joachim een gigantische 'mudcrab' boven!!! Woehoew!! Dat was nogal ne klepper! (zie foto's). We leerden van een Canadees koppel hoe we de krab het beste konden kuisen en koken (hij was jammer genoeg al gekookt toen), weer wat bijgeleerd. Het beest was zo groot dat het eerst niet in onze pot paste!
's morgens vroeg kregen we op ons dak van een hele grappige 'ranger' (met zijn broek tot onder zijn oksels), gelukkig moesten we geen boete betalen! We besloten die dag dan ook om verder te reizen richting Shark Bay. Vlak voor we vertrokken kregen we nog een zak visfilet van andere vissers, wat een verwennerij!!!
Na lang rijden kwamen we aan in Shark Bay. Daar bezochten we 'shell beach' (zie foto's), een strand dat bestaat uit miljoenen en miljoenen kleine schelpjes, prachtig. Het water was er ook ongelofelijk helder. We zagen er een groot beest in het water met twee zwarte uitsteeksels maar we konden het jammergenoeg niet indentificeren. Joachim zei er 'hallo' tegen onderwater maar het verstond geen nederlands en we zagen het niet meer terug =(.
We zagen er ook 'stromatolites' , de allereerste vorm van leven op onze aarde, een rotsachtigcluster van cyanobacterien.
In 'Denham' (de grootste 'stad' (echt mini) in shark bay) zagen we vier reizigers terug die we al eerder hadden ontmoet. We spendeerden de avond samen op het 'fish fiesta'. Een jaarlijkse viswedstrijd (zie foto) en wij denken het grootste event dat er elk jaar plaats vindt. Het was heel amusant om de bewoners in hun element te zien (en hun zatte botten) en een locaal bandje ('the whole shebang!') zorgde voor hilarische sfeermuziek. Achteraf kregen we nog een vuurwerk dat verrassend lang en mooi was.
's avonds glipten we stiekem binnen in het 'Monkey Mia' resort zodat we de kampeerkosten (20 dollar per persoon) ontliepen. 's morgens gingen we dan naar de wereldberoemde dolfijnen kijken (zie foto), het was mooi maar spijtig genoeg heel toeristisch.
De volgende stop was 'Coral Bay', een heel bekende toeristen bestemming. Daar snorkelden we wat rond. Maar er was ongelofelijk veel volk en het was niet zo 'wauw'. Gratis kamperen was geen optie (ze waren er heel streng) dus besloten we meteen door te rijden richting 'Exmouth'.
We kampeerden langs de autostrade (gezellig!) en de volgende dag bereikten we onze bestemming. We zijn dus nu in Exmouth en blijven hier nog in de buurt voor 2 weken!
Deze ochtend besloten we eens goed zot te doen en boekten twee tours. Deze donderdag spenderen we heel de dag op een boot om met 'wildlife' te snorkelen. De touroperator zorgt voor een 'spotterplane' dat rondvliegt opzoek naar schildpadden, dolfijnen, manta rays (die zijn prachtig en super groot!), walvishaaien (de grootste vissen ter wereld!) en Dugongs (een bedreigd type zeekoe). Dan worden wij in het water gedropt zodat we met de dieren kunnen snorkelen, het wordt dus vast en zeker een ongelofelijke ervaring.
Volgende week donderdag vertrekken we dan op een 'duiktour' van drie dagen en verblijven we die drie dagen en nachten op de boot met nog acht andere mensen. We zullen in totaal 11 duiken doen (waarvan twee nachtduiken) op de meest afgezonderde plaatsen in het prachtige 'Ningaloo reef'. Pijnlijk voor de portefeuille maar een onvergetelijke ervaring en het dus zeker waard!
De rest van onze dagen en nachten spenderen we in het 'cape range national park' in ons tentje. Dat park ligt vlak naast het 'ningaloo marine park' waar we onze tijd dus al snorkelend zullen doorbrengen.
Voila een hele update! Geniet van de foto's zoals wij hier genieten van elk moment!
Groetjes
J en E
zondag 3 mei 2009
Hallo iedereen!
We zullen eens een langer berichtje posten want het is lang geleden!
Allright, na drie dagen over de Nullarborplane kwamen we eindelijk aan in Norseman.
Dat vonden we eigenlijk maar een depressief plaatsje. Dus snel terug naar de kust, naar het
ongelofelijk mooie Esperance ... We hadden wel wat pech onderweg want onze knalpot lag eraf!
Den 'otto' was goed aan het afzien, ze lekte ook massa's transmissie vloeistof. Ai ai ai ... (ook voor
de portefeuille). Een nieuwe uitlaat kosten ons 220 dollar, de garagist wist niet goed wat het probleem was met de transmissie maar waarschuwden ons dat het fataal kon zijn voor ons beauty. Wij zaten hier dus met grote schrik en waren zalig opgelucht toen we te horen kregen dat het de ' extension housing' was en ons dus max 400 dollar zou kosten. Een flinke hap in ons budget maar veel beter dan den otto in de vuilbak.
Toen alles weer ok was deden we de 'Great ocean drive' (we reisden toen nog steeds met Klaas en Liese-lotte), echt prachtig! We vonden het veel beter dan de 'Great Ocean Rd'.
We kwamen uit in Albany, daar bezochten we Cape Le grand National Park en vierden we Elises 19de verjaardag. Die was echt fantastisch! We parkeerden aan een prachtig strand (Middleton Beach) waar ze gratis warme douches hadden, WOW! Party =).
De verjaardag was echt schitterend, Joachim kookte zalig lekker eten (heel de dag door) en Elise kreeg als kadootje een trui van de 'ripcurl pro surf competition 2009', heel sexy =).
De volgende avond werden we (Klaas en Liese-lotte lagen al in hun beddeke) door twee Australiers, Ben en Chazz, uitgenodigd voor een biertje (zie foto). Daar zeggen we geen nee tegen zenne! Het gevolg was een tweede verjaardagsfeestje met veel bier, zotte verhalen, lekker eten (we kregen een tweede avondmaal van hun en daar komt nog bij dat Chazz een kok is, zalig!) en een muffin met een stekje als verjaardagstaart. We kropen om half twee in ons bed (dat is echt laat voor ons aangezien het hier om 6 uur pikdonker is en wij normaal gezien al om 9 uur liggen te slapen) en 's morgens trakteerden we hen op lekkere 'pancakes' (gemaakt met pancakemix van de Coles, 80cent =D) en Chazz zorgde voor gecarameliseerde appeltjes, jammie.
Daarna was het jammergenoeg weeral tijd om afscheid te nemen. Ze lieten ons hun adres achter en wij dat van ons, dus wie weet komen ze ooit naar Belgie!
Van Albany reden via Denmark naar Busselton. Daar bleven we niet lang, we wouden de 2 km lange pier bewandelen maar die bleek afgesloten. Verder werd Joachim door een kwal aangevallen (grellige blaas op zijn arm! en nu durft hij niet meer zwemmen, haha) en wouden we naar de drive-in cinema gaan maar we vonden het toch iets te duur voor een slechte film.
En voila, voor we het wisten zaten we al in Perth!!! We staan geparkeerd in Freemantle, een heel gezellige buitenwijk van Perth. Daar verwenden we onszelf gisteren op een combo schotel in de 'Old Shanghai', 10 dollar voor een berg zalig chinees eten.
Vandaag gingen we Perth verkennen maar hier zitten we he, uren op het internet! Onze eerste indruk is al heel goed, een warme relaxe sfeervolle stad.
Greetz!
We zullen eens een langer berichtje posten want het is lang geleden!
Allright, na drie dagen over de Nullarborplane kwamen we eindelijk aan in Norseman.
Dat vonden we eigenlijk maar een depressief plaatsje. Dus snel terug naar de kust, naar het
ongelofelijk mooie Esperance ... We hadden wel wat pech onderweg want onze knalpot lag eraf!
Den 'otto' was goed aan het afzien, ze lekte ook massa's transmissie vloeistof. Ai ai ai ... (ook voor
de portefeuille). Een nieuwe uitlaat kosten ons 220 dollar, de garagist wist niet goed wat het probleem was met de transmissie maar waarschuwden ons dat het fataal kon zijn voor ons beauty. Wij zaten hier dus met grote schrik en waren zalig opgelucht toen we te horen kregen dat het de ' extension housing' was en ons dus max 400 dollar zou kosten. Een flinke hap in ons budget maar veel beter dan den otto in de vuilbak.
Toen alles weer ok was deden we de 'Great ocean drive' (we reisden toen nog steeds met Klaas en Liese-lotte), echt prachtig! We vonden het veel beter dan de 'Great Ocean Rd'.
We kwamen uit in Albany, daar bezochten we Cape Le grand National Park en vierden we Elises 19de verjaardag. Die was echt fantastisch! We parkeerden aan een prachtig strand (Middleton Beach) waar ze gratis warme douches hadden, WOW! Party =).
De verjaardag was echt schitterend, Joachim kookte zalig lekker eten (heel de dag door) en Elise kreeg als kadootje een trui van de 'ripcurl pro surf competition 2009', heel sexy =).
De volgende avond werden we (Klaas en Liese-lotte lagen al in hun beddeke) door twee Australiers, Ben en Chazz, uitgenodigd voor een biertje (zie foto). Daar zeggen we geen nee tegen zenne! Het gevolg was een tweede verjaardagsfeestje met veel bier, zotte verhalen, lekker eten (we kregen een tweede avondmaal van hun en daar komt nog bij dat Chazz een kok is, zalig!) en een muffin met een stekje als verjaardagstaart. We kropen om half twee in ons bed (dat is echt laat voor ons aangezien het hier om 6 uur pikdonker is en wij normaal gezien al om 9 uur liggen te slapen) en 's morgens trakteerden we hen op lekkere 'pancakes' (gemaakt met pancakemix van de Coles, 80cent =D) en Chazz zorgde voor gecarameliseerde appeltjes, jammie.
Daarna was het jammergenoeg weeral tijd om afscheid te nemen. Ze lieten ons hun adres achter en wij dat van ons, dus wie weet komen ze ooit naar Belgie!
Van Albany reden via Denmark naar Busselton. Daar bleven we niet lang, we wouden de 2 km lange pier bewandelen maar die bleek afgesloten. Verder werd Joachim door een kwal aangevallen (grellige blaas op zijn arm! en nu durft hij niet meer zwemmen, haha) en wouden we naar de drive-in cinema gaan maar we vonden het toch iets te duur voor een slechte film.
En voila, voor we het wisten zaten we al in Perth!!! We staan geparkeerd in Freemantle, een heel gezellige buitenwijk van Perth. Daar verwenden we onszelf gisteren op een combo schotel in de 'Old Shanghai', 10 dollar voor een berg zalig chinees eten.
Vandaag gingen we Perth verkennen maar hier zitten we he, uren op het internet! Onze eerste indruk is al heel goed, een warme relaxe sfeervolle stad.
Greetz!
zondag 19 april 2009
G'day mates!!!
Met ons gaat alles heel goed! Hopelijk met jullie ook!
We zijn gaan rotsklimmen op Mt Arapiles, een zalige ervaring!
Wijnproeven in Langhorne creek en McLaren Vale was ook echt super,
zeker om dat he voor de gratuit was! We proefden massa's dure en lekkere wijnen en
verwenden onszelf met een 'cheeseplatter with fruit and nuts' Jammie!!!!
Nu zijn we opweg naar West Australie. We moeten dus over de Nullabor Plane rijden,
1500km door het niets, arme Joachim en Klaas (de chauffeurs van dienst).
Veel groetjes van ons vieren!
Met ons gaat alles heel goed! Hopelijk met jullie ook!
We zijn gaan rotsklimmen op Mt Arapiles, een zalige ervaring!
Wijnproeven in Langhorne creek en McLaren Vale was ook echt super,
zeker om dat he voor de gratuit was! We proefden massa's dure en lekkere wijnen en
verwenden onszelf met een 'cheeseplatter with fruit and nuts' Jammie!!!!
Nu zijn we opweg naar West Australie. We moeten dus over de Nullabor Plane rijden,
1500km door het niets, arme Joachim en Klaas (de chauffeurs van dienst).
Veel groetjes van ons vieren!
maandag 13 april 2009
The Great Ocean Road
Alo iedereen!
We zitten ondertussen in Hamilton, op weg naar de Grampians om daarna door te reizen naar Adelaide en zo snel mogelijk naar Perth.
De Great Ocean Road ligt achter ons, die hebben we samen af gereden met Klaas en Liese-lotte, onze toffe Belgische vrienden. 's avonds gezellig samen koken, wijntje drinken, kaarten en terug Nederlands babbelen (jaja, dat lukt nog (hoewel Joachim ...)).
De Great Ocean Road was mooi maar niet fantastisch. Het was natuurlijk ook paasvakantie en
het leek of half de wereld naar de 12 apostelen (er zijn er nog maar 10 eigenlijk) kwam juist als wij er ook waren, jammer dus.
Veel groetjes en een zalig pasen! (de Belgische paaseitjes hebben we toch wel gemist, lang leven Odette die ons er toch nog vier zalig lekkere grote opstuurde! en raar maar waar, drie van de vier overleefden de reis en waren nog heel! Dankuwel lieve Odette!!!!!!!!! We hebben er erg van genoten!)
Salu!
zaterdag 4 april 2009
Hallo!
Joepie! We zijn vertrokken uit Melbourne en dus ook 'back on the road'.
Maar eerst een beetje meer over de foto's:
Op de eerste foto zie je Bernie, Joachim and Sylvie. Zij waren onze fantastische buren.
Ze hielpen ons steeds uit de puree (batterij van den otto plat, een olielek, een zieke Elise,...)
en nodigden ons uit voor een 'afscheidsetentje'. De volgende dag vertrokken we en lieve
Bernie moest zijn tranen bedwingen en Sylvie stopte ons nog snel een pak koeken toe. We vonden het een spijtig afscheid maar waren ook blij om verder te trekken.
Voor de rest zie je een bezoek aan de 'Victorian State Rosegarden' en een gratis nacht
in het Como hotel, echt zalig!
Meer details later, we hebben nog maar twee minuten!
Knuffels
J en E
dinsdag 10 maart 2009
Back in Melbourne
Hey iedereen !
Het is weer even geleden sinds jullie iets van ons hoorden, maar geen zorgen, we zijn nog steeds happy n gezond.
Even in het kort onze twee laatse weken in Tasmanie:
Vanuit Hobart cruisden we richting Maria Island.
Na een korte (stinkende --> probleem met de motor waardoor heel veel rook in de cabin) trip met de ferry arriveerden we op Maria Island. Na vijf stappen op het eiland werden we al direct geconfronteerd met een prehistorisch uitziende gans (Cape Barren goose).
Na drie uur zwoegen en zweten kwamen we aan op onze kampplaats. (Zwoegen en zweten aangezien we 10 liter drinkwater in onze rugzak hadden.)
We vonden onszelf een prachtig plaatsje met uitzicht op de bay en besloten dat we genoeg hadden afgezien voor de rest van de dag.
De volgende dag beklommen we Mt Maria, een zware klim maar we werden beloond met een prachtig uitzicht over heel het eiland.
Tijdens de afdaling kreeg elise terug last van haar knie en daarbovenop begon het ook nog te regenen. Een echt 'helse' afdaling dus. Elise probeerde elke mogelijke positie om minder last van haar knie te hebben, we probeerden zelfs op de rug van Joachim (ging goed .. voor 50m =) ) zo geraakten we uiteindelijk strompelend (voor elise) aan onze tent. We zagen onderweg voor de eerste keer (eindelijk) een wombat ! Echt grappige dieren! Ze lijken een beetje op dikke koalas maar dan op de grond. Ze zijn ook vrij doof aangezien je ze kan benaderen tot op een meter voor ze doorhebben dat er iemand achter hun rug is.
'S nachts schrokken we wakker van een gigantisch onweer. Onze arme tent werd bijna van zen sokke geblazen en het water stroomde onder onze tent door.
Toen we wakker werden regende het nog steeds en zo ook de rest van de dag. We hadden dus een gezellige tentdag.
De laatste dag bezochten we de 'Painted cliffs' en de 'Fossil cliffs'. (foto's volgen zo snel mogelijk). En dan terug de ferry op.
Besluit: Maria Island was mooi maar het viel een beetje tegen voor ons, we hadden er meer van verwacht. Maarja ...
Vrijdagmorgend arriveerden we terug in Hobart waar we een afspraak hadden met de garage. Na een goei 5000 km had den otto nood aan een kleine service. We kwamen er vanaf met 125 dollar !
De laatste week spendeerden we met rondrijden op zoek naar mooie plaatsen om te kamperen. We reden ook richting Craddle Mt in de hoop een mooie wandeling te doen maar het weer speelde ons parten.
7 maart vaarden we terug richting Melbourne.
(Het berichtje hier boven schreven we lang geleden maar omdat we te weinig hadden om het af te maken, besloten we het nog niet op de blog te zetten.)
Ondertussen zitten we al meer dan een week in Melbourne. We wonen terug in onze 'villa', joeppie! Onze baas (Richard, waar we voor werkten voor dat we naar Tassy trokken) heeft ons
de laatste week goed bezig gehouden. We hebben gewerkt en gewerkt, wij zijn moe en blij dat het weekend is (en onze portefeuille is gelukkig).
Ondertussen wachten we op Lieselot en Klaas (een Belgisch koppel die op dezelfde manier rond Australie aan het reizen zijn), zij zouden volgende week in Melbourne aankomen.
Volgende week is dus weer werkenweek en daarna trekken we met ons vieren zo snel mogelijk naar West Australia! Joeppie!
Niet zo veel spannends dus. En waarschijnlijk zal er volgende week ook niet zoveel gebeuren =)!
Hopelijk is alles goed met jullie allemaal!
Groetjes
Het is weer even geleden sinds jullie iets van ons hoorden, maar geen zorgen, we zijn nog steeds happy n gezond.
Even in het kort onze twee laatse weken in Tasmanie:
Vanuit Hobart cruisden we richting Maria Island.
Na een korte (stinkende --> probleem met de motor waardoor heel veel rook in de cabin) trip met de ferry arriveerden we op Maria Island. Na vijf stappen op het eiland werden we al direct geconfronteerd met een prehistorisch uitziende gans (Cape Barren goose).
Na drie uur zwoegen en zweten kwamen we aan op onze kampplaats. (Zwoegen en zweten aangezien we 10 liter drinkwater in onze rugzak hadden.)
We vonden onszelf een prachtig plaatsje met uitzicht op de bay en besloten dat we genoeg hadden afgezien voor de rest van de dag.
De volgende dag beklommen we Mt Maria, een zware klim maar we werden beloond met een prachtig uitzicht over heel het eiland.
Tijdens de afdaling kreeg elise terug last van haar knie en daarbovenop begon het ook nog te regenen. Een echt 'helse' afdaling dus. Elise probeerde elke mogelijke positie om minder last van haar knie te hebben, we probeerden zelfs op de rug van Joachim (ging goed .. voor 50m =) ) zo geraakten we uiteindelijk strompelend (voor elise) aan onze tent. We zagen onderweg voor de eerste keer (eindelijk) een wombat ! Echt grappige dieren! Ze lijken een beetje op dikke koalas maar dan op de grond. Ze zijn ook vrij doof aangezien je ze kan benaderen tot op een meter voor ze doorhebben dat er iemand achter hun rug is.
'S nachts schrokken we wakker van een gigantisch onweer. Onze arme tent werd bijna van zen sokke geblazen en het water stroomde onder onze tent door.
Toen we wakker werden regende het nog steeds en zo ook de rest van de dag. We hadden dus een gezellige tentdag.
De laatste dag bezochten we de 'Painted cliffs' en de 'Fossil cliffs'. (foto's volgen zo snel mogelijk). En dan terug de ferry op.
Besluit: Maria Island was mooi maar het viel een beetje tegen voor ons, we hadden er meer van verwacht. Maarja ...
Vrijdagmorgend arriveerden we terug in Hobart waar we een afspraak hadden met de garage. Na een goei 5000 km had den otto nood aan een kleine service. We kwamen er vanaf met 125 dollar !
De laatste week spendeerden we met rondrijden op zoek naar mooie plaatsen om te kamperen. We reden ook richting Craddle Mt in de hoop een mooie wandeling te doen maar het weer speelde ons parten.
7 maart vaarden we terug richting Melbourne.
(Het berichtje hier boven schreven we lang geleden maar omdat we te weinig hadden om het af te maken, besloten we het nog niet op de blog te zetten.)
Ondertussen zitten we al meer dan een week in Melbourne. We wonen terug in onze 'villa', joeppie! Onze baas (Richard, waar we voor werkten voor dat we naar Tassy trokken) heeft ons
de laatste week goed bezig gehouden. We hebben gewerkt en gewerkt, wij zijn moe en blij dat het weekend is (en onze portefeuille is gelukkig).
Ondertussen wachten we op Lieselot en Klaas (een Belgisch koppel die op dezelfde manier rond Australie aan het reizen zijn), zij zouden volgende week in Melbourne aankomen.
Volgende week is dus weer werkenweek en daarna trekken we met ons vieren zo snel mogelijk naar West Australia! Joeppie!
Niet zo veel spannends dus. En waarschijnlijk zal er volgende week ook niet zoveel gebeuren =)!
Hopelijk is alles goed met jullie allemaal!
Groetjes
donderdag 19 februari 2009
Mount Field NP
Hier zijn we weer !
Onze trip naar 'Mount Field NP' was een beetje korter dan verwacht.
Toen we maandag aankwamen in het NP bleek dat we 20 dollar zouden moeten betalen om er te kunnen overnachten. We hoopten ons te kunnen verstoppen in de 'day time area'.
Daar hadden we een zalige avond, er waren: barbecues (die hebben ze overal in Australie), toiletten, picknicktafels en een openhaard met massa's brandhout !
Spijtig genoeg werden we 's morgens wakker met een ranger naast den otto en daar ging de 20 dollar! Om onze verloren 20 dollar goed te maken namen we beide een zalig lange !warme! douche ! Dit was echt hemels, onze eerste warme doushe sinds we aankwamen in Sydney!
We besloten om er een 'luierdagje' van te maken. We deden de was voor 3 dollar en amuseerden ons de rest van de dag terwijl onze was over heel de 'day time area' hong te drogen. Dit bezorgde ons enkele rare blikken van andere bezoekers =).
'S avonds gingen we, met onze petzl op ons hoofd, op zoek naar de Tasmaanse glimworm. Er zou volgens het infobord een hele 'glowworm city' verborgen zijn in het park.
Het was eerder een boeredorpje naar onze mening maar het was toch mooi om te zien.
De volgende dag beklommen we Mount Field, een zware wandeling met enkele prachtige uitzichten. Na een goede 2 uur kreeg elise terug last van haar knie en moest ze met veel tegenzin terugkeren. Joachim deed de rest van de wandeling op zen eentje.
'S avonds genoten we van een prachtige sterrenhemel in de middle of no where.
Donderdag besloten we om enkele kleine, niet belastende wandelingen te doen.
We zagen de hoogste bomen van australie (96 m), echt gigantische kleppers! Daarna bezochten we de 'Russel Falls'. We gingen ook op zoek naar de 'Growling Swallet', nummer 1 van de welbefaamde top vijf van Adam de Tasmanier =) !
Na een tocht door een prachtig, bijna 'prehistorisch uitziend' woud vonden we de 'Growling Swallet' = een diepe grot waarin de rivier ondergronds gaat om dan 30km verder weer boven te komen. Een welverdiende nummer 1, echt een magisch plekje!
Op onze terugweg naar Hobart hielden we een tussenstop om braambessen te plukken. Na twee uur zwoegen hadden we echt massa's braambessen. We schatten het op 4 kg !
Ondertussen zijn we terug in Hobart, vandaag zullen we een dagje op de computer spenderen aangezien het ong. 3 minuten duurt om 1 foto op het internet te zetten en we hebben er maar liefst 800! Joepie =(
Morgen gaan we nr een gratisch Jazzfestival in een buitenwijk van Hobart.
Zondag wordt een marktdag en we gaan ook proberen onze braambessen om te toveren in bangelijk lekkere confituur op 1 van de barbecues. De hoeveelheid confituur zal waarschijnlijk genoeg zijn voor de rest van onze trip! Jammieee !
En na zondag cruisen we richting Maria island.
Geniet extra van de foto's want er steekt moeite in!
Cheers !
Onze trip naar 'Mount Field NP' was een beetje korter dan verwacht.
Toen we maandag aankwamen in het NP bleek dat we 20 dollar zouden moeten betalen om er te kunnen overnachten. We hoopten ons te kunnen verstoppen in de 'day time area'.
Daar hadden we een zalige avond, er waren: barbecues (die hebben ze overal in Australie), toiletten, picknicktafels en een openhaard met massa's brandhout !
Spijtig genoeg werden we 's morgens wakker met een ranger naast den otto en daar ging de 20 dollar! Om onze verloren 20 dollar goed te maken namen we beide een zalig lange !warme! douche ! Dit was echt hemels, onze eerste warme doushe sinds we aankwamen in Sydney!
We besloten om er een 'luierdagje' van te maken. We deden de was voor 3 dollar en amuseerden ons de rest van de dag terwijl onze was over heel de 'day time area' hong te drogen. Dit bezorgde ons enkele rare blikken van andere bezoekers =).
'S avonds gingen we, met onze petzl op ons hoofd, op zoek naar de Tasmaanse glimworm. Er zou volgens het infobord een hele 'glowworm city' verborgen zijn in het park.
Het was eerder een boeredorpje naar onze mening maar het was toch mooi om te zien.
De volgende dag beklommen we Mount Field, een zware wandeling met enkele prachtige uitzichten. Na een goede 2 uur kreeg elise terug last van haar knie en moest ze met veel tegenzin terugkeren. Joachim deed de rest van de wandeling op zen eentje.
'S avonds genoten we van een prachtige sterrenhemel in de middle of no where.
Donderdag besloten we om enkele kleine, niet belastende wandelingen te doen.
We zagen de hoogste bomen van australie (96 m), echt gigantische kleppers! Daarna bezochten we de 'Russel Falls'. We gingen ook op zoek naar de 'Growling Swallet', nummer 1 van de welbefaamde top vijf van Adam de Tasmanier =) !
Na een tocht door een prachtig, bijna 'prehistorisch uitziend' woud vonden we de 'Growling Swallet' = een diepe grot waarin de rivier ondergronds gaat om dan 30km verder weer boven te komen. Een welverdiende nummer 1, echt een magisch plekje!
Op onze terugweg naar Hobart hielden we een tussenstop om braambessen te plukken. Na twee uur zwoegen hadden we echt massa's braambessen. We schatten het op 4 kg !
Ondertussen zijn we terug in Hobart, vandaag zullen we een dagje op de computer spenderen aangezien het ong. 3 minuten duurt om 1 foto op het internet te zetten en we hebben er maar liefst 800! Joepie =(
Morgen gaan we nr een gratisch Jazzfestival in een buitenwijk van Hobart.
Zondag wordt een marktdag en we gaan ook proberen onze braambessen om te toveren in bangelijk lekkere confituur op 1 van de barbecues. De hoeveelheid confituur zal waarschijnlijk genoeg zijn voor de rest van onze trip! Jammieee !
En na zondag cruisen we richting Maria island.
Geniet extra van de foto's want er steekt moeite in!
Cheers !
zondag 15 februari 2009
Tasmania !!! (2)
Hellow iedereen !
Het spijt ons dat het (weer) vrij lang duurde voor jullie enig nieuws van ons te horen kregen.
We kregen al ongeruste mails in verband met de immense bosbranden in Victoria.
Daar zijn we allengeluk van gespaard gebleven, maar het schokt ons wel om te horen dat er 181 mensen ondertussen gestorven zijn op plaatsen waar wij enkele weken geleden passeerden.
Ondertussen zitten we dus veilig in Tasmanie.
Even een korte samenvatting van wat er allemaal gebeurd is:
Op 2 februari reden we richting de pier om de ferry te nemen maar het verkeer hinderde ons mateloos en uiteindelijk haalde we de boot maar op het nippertje. Chancke !
Tijdens de trip op de ferry gebeurde er niets meldingswaardig buiten het feit dat wanneer we aankwamen in Tasmania, onze ajuinen en knoflook geconfisceerd werden aangezien we niets van fruit of groenten mochten binnenbrengen in de staat.
Toen we in Laos aan het rondreizen waren ontmoetten we een Tasmanier (of een Tasman of ... ?) en hij gaf ons zijn 'top 5' van 'must do's' in Tasmanie.
Een van de vijf was een bezoekje aan het Douglas-Apsley National Park en dit was dan ook onze eerste bestemming.
We waren daar opzoek naar een zekere 'Apsley Gorge', een soort gat in de grond waar de rivier zou moeten in verdwijnen of te voor schijn komen, we weten het niet goed.
Spijtig genoeg stond de rivier bijna droog en viel er dus niet veel te bekijken.
Een beetje teleurgesteld 'rock hoptten' ( coole australische term voor het springen van steen nr steen in de rivierbedding =)) richting een zalig meertje waar we de rest van de dag gezellig rondsplatchten.
We kampeerden in "Friendly beaches' waar we werden overspoeld door bijna tamme walibies die als je even niet oplette probeerden met je bokes te gaan lopen.
Toen we het strand verkenden bleek dat de rotsen vol (maar dan echt vol) met massa's mosselen hongen.
Dus als avondeten aten we een een bangelijke mosselmaaltijd waar de gemiddelde belg 20 euro voor moet neertellen.
Ons volgende doel was een wandeling van 3 dagen in 'Frecynet National Park'.
Het steeds wisselende weer speelde een beetje met onze voeten maar al bij al was een echt een prachtige wandeling.
We zagen enkele fascinerende dieren, waaronder twee gigantische zwarte slangen!, we beklommen een berg van ongeveer 600m, we sliepen in onze tent op enkele prachtige locaties om dan smorgens wakker te worden met een uitzicht om U tegen te zeggen.
Last but not least wandelden we over 1 van de mooiste stranden van de wereld (Wineglass Bay) waar we dan nog eens bovenop bezoek kregen van enkele dolfijnen! Een ervaring om kriebels van te krijgen !!!
Al dit moois kwam wel met een kleine, irritante, grellige en zeer talrijke prijs. Toen Joachims oksel 's avonds begon te jeuken, ontdekten we dat we zonder het te weten werden leeggezogen door miniscule teekjes. Na een accurate speurtocht met pillamp en pincet kwamen we tot een verbazingwekkende hoeveelheid van (slechts) 9 teken voor Joachim en (de overduidelijke winnaar, met haar veel te lekker bloed) 16 voor eliSe. Ondanks haar overtuigende overwinning was elise toch niet al te blij =) !
Op weg naar 'Tasman Peninsula', waar onze volgende wandeling zou plaatsvinden, sliepen we in Pirates Bay. We vonden ons een mooi plekje dicht bij het strand en toen we uit den otto stapten waren we omringd met massa's braambessen. Aaaanvallee !
Joachim at zichzelf bijna ziek en met de overblijvende bessen maakte elise een bangelijk lekkere confituur!
Onze wandeling over 'Tasman Peninsula' viel een beetje tegen, maar de prachtige 200m hoge kliffen aan het einde van de wandeling maakten veel goed. Helemaal aan de top van de Peninsula, in het (bijna) meest Zuiderse Punt van Australie, op een hoogte van 200m, voelde we ons even "King and Queen of the world". 'S nachts was het soms immens koud, dit leidde tot het komische zicht van Elise in haar slaapzak met sokken aan, een lange broek, 2 t-shirts, een sweater en een pots op haar hoofd =) !
Na het op en neer gaan tussen de kliffen kreeg Elise terug last van haar knie (was begonnen in Frecynet NP) en dit gaf wel een beetje een domper op de trip.
Na 'Tasman Peninsula' begaven we ons richting Hobart (hoofdstad van Tasmanie).
Hier visten we voor de eerste keer! In het begin voelde we ons best wel een beetje "belachelijk" tussen al de 'pro-vissers'. Vissen is iets dat elke Australier doet. Daar stonden we dus met ons handrailtje (= plastieken spoeltje met visdraad rond, klein haakje en een loodje) ,tussen verschillende Tasmaniers met hun pro-vismatriaal, op de brug. Toegegeven, het was best wel een grappig zicht, slingerend met onze visdraad boven ons hoofd om zo ver mogelijk in het water te gooien. Maar tot onze grootste verbazing en enthousiasme vingen we maar liefst drie 'flatheads' (= soort vis =)) van om en beide 30cm.
Met ons "junior visboekje' in de hand probeerden we de vissen te kuisen en de ingewanden er uit te halen. Na veel geklungel hadden we drie prachtig goudbruin gebakken vissen die ons heerlijk smaakten. Een hele ervaring dus, die ons achterliet met een volle buik maar een schuldig gevoel.
In Hobart bezochten we 'Salamanca Market', dit is de bekendste en grootste markt van Tasmanie. Het zou zogezegt een ietswat hippie-achtige markt zijn met veel toffe en alternatieve dingetjes. We waren dan ook vrij teleurgesteld wanneer we ontdekten dat de markt vrij duur en tourist-gericht was.
De dag daarna bezochten we 'Glenorchy bargainmarket'. Deze markt beviel ons veel beter. Lekker veel goedkope rommel en grappige mensen. We ontmoette een toffe oude mevrouw die een soort brei/wol/naai standje had. Elise kocht een zak vol met eerste klas Australische wol en kreeg er een paar grtis breinaalden bij. (Ondertussen heeft ze al 1/3 van een prachtige sjaal gebreid !). Het oude vrouwtje beloofde Joachim om tegen volgende week een 'beanie' (= een muts) voor hem te breien in een prachtige blauwe wol (Voor slechts 7 dollar, en op Salamanca market waren ze 35). Joooepiie !
Allright dat is zowat alles dat we de laatste weken hebben gedaan.
Onze plannen voor komende weken zijn ondertussen een beetje verandert.
We waren van plan om de 'South Coast Track' te gaan doen. Dit is een wandeling van 6-9 dagen in de Zuid-west kust van Tasmanie. Dit gedeelte van Tasmanie is 600 000 hectare pure wilderness ! We zouden naar het beginpunt van de wandeling vliegen met een klein vliegtuigje en dan zo richting beschaving wandelen.
Dit gaan we dus spijtig genoeg niet doen aangezien de ticketten redelijk wat geld kosten en elise nog steeds last heeft van haar knie.
Maar alternatieven genoeg ! Komende week zijn we van plan om het 'Mount Field National Park' onveilig te gaan maken en daarna zullen we waarschijnlijk de ferry nemen naar Maria Island, daar aangekomen gaan we fietsen huren om zo het eiland gedurende drie dagen te verkennen.
Allright dat was het ongeveer ..
Hopelijk genieten de studenten in Belgie van een welverdiende rust!
Groetjes !!!
e & j
ps: Voor wie meer foto's wil zien --> http://viewmorepics.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewAlbums&friendID=424050346
ps2: We hebben nog ong 700 foto's die nog op het internet moeten komen maar dat zal niet voor vandaag zijn aangezien de batterij van de camera leeg is.
We zullen ze zo snel mogelijk op het i'net zetten.
Daar staan al onze foto's dus er zullen ook wel een heel deel slechte tussen zitten maar we gebruiken die site om onze foto's op te slaan mocht er iets gebeuren met ons geheugenkaartje.
Het spijt ons dat het (weer) vrij lang duurde voor jullie enig nieuws van ons te horen kregen.
We kregen al ongeruste mails in verband met de immense bosbranden in Victoria.
Daar zijn we allengeluk van gespaard gebleven, maar het schokt ons wel om te horen dat er 181 mensen ondertussen gestorven zijn op plaatsen waar wij enkele weken geleden passeerden.
Ondertussen zitten we dus veilig in Tasmanie.
Even een korte samenvatting van wat er allemaal gebeurd is:
Op 2 februari reden we richting de pier om de ferry te nemen maar het verkeer hinderde ons mateloos en uiteindelijk haalde we de boot maar op het nippertje. Chancke !
Tijdens de trip op de ferry gebeurde er niets meldingswaardig buiten het feit dat wanneer we aankwamen in Tasmania, onze ajuinen en knoflook geconfisceerd werden aangezien we niets van fruit of groenten mochten binnenbrengen in de staat.
Toen we in Laos aan het rondreizen waren ontmoetten we een Tasmanier (of een Tasman of ... ?) en hij gaf ons zijn 'top 5' van 'must do's' in Tasmanie.
Een van de vijf was een bezoekje aan het Douglas-Apsley National Park en dit was dan ook onze eerste bestemming.
We waren daar opzoek naar een zekere 'Apsley Gorge', een soort gat in de grond waar de rivier zou moeten in verdwijnen of te voor schijn komen, we weten het niet goed.
Spijtig genoeg stond de rivier bijna droog en viel er dus niet veel te bekijken.
Een beetje teleurgesteld 'rock hoptten' ( coole australische term voor het springen van steen nr steen in de rivierbedding =)) richting een zalig meertje waar we de rest van de dag gezellig rondsplatchten.
We kampeerden in "Friendly beaches' waar we werden overspoeld door bijna tamme walibies die als je even niet oplette probeerden met je bokes te gaan lopen.
Toen we het strand verkenden bleek dat de rotsen vol (maar dan echt vol) met massa's mosselen hongen.
Dus als avondeten aten we een een bangelijke mosselmaaltijd waar de gemiddelde belg 20 euro voor moet neertellen.
Ons volgende doel was een wandeling van 3 dagen in 'Frecynet National Park'.
Het steeds wisselende weer speelde een beetje met onze voeten maar al bij al was een echt een prachtige wandeling.
We zagen enkele fascinerende dieren, waaronder twee gigantische zwarte slangen!, we beklommen een berg van ongeveer 600m, we sliepen in onze tent op enkele prachtige locaties om dan smorgens wakker te worden met een uitzicht om U tegen te zeggen.
Last but not least wandelden we over 1 van de mooiste stranden van de wereld (Wineglass Bay) waar we dan nog eens bovenop bezoek kregen van enkele dolfijnen! Een ervaring om kriebels van te krijgen !!!
Al dit moois kwam wel met een kleine, irritante, grellige en zeer talrijke prijs. Toen Joachims oksel 's avonds begon te jeuken, ontdekten we dat we zonder het te weten werden leeggezogen door miniscule teekjes. Na een accurate speurtocht met pillamp en pincet kwamen we tot een verbazingwekkende hoeveelheid van (slechts) 9 teken voor Joachim en (de overduidelijke winnaar, met haar veel te lekker bloed) 16 voor eliSe. Ondanks haar overtuigende overwinning was elise toch niet al te blij =) !
Op weg naar 'Tasman Peninsula', waar onze volgende wandeling zou plaatsvinden, sliepen we in Pirates Bay. We vonden ons een mooi plekje dicht bij het strand en toen we uit den otto stapten waren we omringd met massa's braambessen. Aaaanvallee !
Joachim at zichzelf bijna ziek en met de overblijvende bessen maakte elise een bangelijk lekkere confituur!
Onze wandeling over 'Tasman Peninsula' viel een beetje tegen, maar de prachtige 200m hoge kliffen aan het einde van de wandeling maakten veel goed. Helemaal aan de top van de Peninsula, in het (bijna) meest Zuiderse Punt van Australie, op een hoogte van 200m, voelde we ons even "King and Queen of the world". 'S nachts was het soms immens koud, dit leidde tot het komische zicht van Elise in haar slaapzak met sokken aan, een lange broek, 2 t-shirts, een sweater en een pots op haar hoofd =) !
Na het op en neer gaan tussen de kliffen kreeg Elise terug last van haar knie (was begonnen in Frecynet NP) en dit gaf wel een beetje een domper op de trip.
Na 'Tasman Peninsula' begaven we ons richting Hobart (hoofdstad van Tasmanie).
Hier visten we voor de eerste keer! In het begin voelde we ons best wel een beetje "belachelijk" tussen al de 'pro-vissers'. Vissen is iets dat elke Australier doet. Daar stonden we dus met ons handrailtje (= plastieken spoeltje met visdraad rond, klein haakje en een loodje) ,tussen verschillende Tasmaniers met hun pro-vismatriaal, op de brug. Toegegeven, het was best wel een grappig zicht, slingerend met onze visdraad boven ons hoofd om zo ver mogelijk in het water te gooien. Maar tot onze grootste verbazing en enthousiasme vingen we maar liefst drie 'flatheads' (= soort vis =)) van om en beide 30cm.
Met ons "junior visboekje' in de hand probeerden we de vissen te kuisen en de ingewanden er uit te halen. Na veel geklungel hadden we drie prachtig goudbruin gebakken vissen die ons heerlijk smaakten. Een hele ervaring dus, die ons achterliet met een volle buik maar een schuldig gevoel.
In Hobart bezochten we 'Salamanca Market', dit is de bekendste en grootste markt van Tasmanie. Het zou zogezegt een ietswat hippie-achtige markt zijn met veel toffe en alternatieve dingetjes. We waren dan ook vrij teleurgesteld wanneer we ontdekten dat de markt vrij duur en tourist-gericht was.
De dag daarna bezochten we 'Glenorchy bargainmarket'. Deze markt beviel ons veel beter. Lekker veel goedkope rommel en grappige mensen. We ontmoette een toffe oude mevrouw die een soort brei/wol/naai standje had. Elise kocht een zak vol met eerste klas Australische wol en kreeg er een paar grtis breinaalden bij. (Ondertussen heeft ze al 1/3 van een prachtige sjaal gebreid !). Het oude vrouwtje beloofde Joachim om tegen volgende week een 'beanie' (= een muts) voor hem te breien in een prachtige blauwe wol (Voor slechts 7 dollar, en op Salamanca market waren ze 35). Joooepiie !
Allright dat is zowat alles dat we de laatste weken hebben gedaan.
Onze plannen voor komende weken zijn ondertussen een beetje verandert.
We waren van plan om de 'South Coast Track' te gaan doen. Dit is een wandeling van 6-9 dagen in de Zuid-west kust van Tasmanie. Dit gedeelte van Tasmanie is 600 000 hectare pure wilderness ! We zouden naar het beginpunt van de wandeling vliegen met een klein vliegtuigje en dan zo richting beschaving wandelen.
Dit gaan we dus spijtig genoeg niet doen aangezien de ticketten redelijk wat geld kosten en elise nog steeds last heeft van haar knie.
Maar alternatieven genoeg ! Komende week zijn we van plan om het 'Mount Field National Park' onveilig te gaan maken en daarna zullen we waarschijnlijk de ferry nemen naar Maria Island, daar aangekomen gaan we fietsen huren om zo het eiland gedurende drie dagen te verkennen.
Allright dat was het ongeveer ..
Hopelijk genieten de studenten in Belgie van een welverdiende rust!
Groetjes !!!
e & j
ps: Voor wie meer foto's wil zien --> http://viewmorepics.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewAlbums&friendID=424050346
ps2: We hebben nog ong 700 foto's die nog op het internet moeten komen maar dat zal niet voor vandaag zijn aangezien de batterij van de camera leeg is.
We zullen ze zo snel mogelijk op het i'net zetten.
Daar staan al onze foto's dus er zullen ook wel een heel deel slechte tussen zitten maar we gebruiken die site om onze foto's op te slaan mocht er iets gebeuren met ons geheugenkaartje.
vrijdag 13 februari 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
