SYDNEY !!!

G' day mates!!!
How's he hangin'? haha

Zenuwen in het vliegtuig, al die verhalen over de Australische bordercontrol ... Maar blijkbaar
zijn backpackers hier heel welkom! Er werd ons enthousiast gevraagd wat onze plannen zijn en waar we naar toe trekken. We geraakten zonder problemen door de controle, even Joachim zijn opinel checken en jongleren met onze jongleerballetjes (daar zit organisch materiaal in, wat eigenlijk niet mag) om dan lachend te besluiten dat we er het land mee binnen mochten. Onze schoenen dus voor niets gekuisd met een tandenborsteltje, een bewijsje van de bank (om te laten zien dat we min 3000 euro op onze rekening hebben staan) was ookal niet nodig en we werden ook niet ontsmet met een of ander antibacterie spul. Onze chauffeur had een beetje vertraging maar uiteindelijk kwam 'Brice' toch opdagen. Het was trouwens mega slecht weer toen we aankwamen en we waren echt niet meer gewend aan zo'n koude, bibberen dus. De eerste dag hebben we eigelijk vooral onze jetlag eruit geslapen in ons super chic hostel. Onze eerste indruk over Sydney was echt super en is nog niet veranderd. De kaketoes (geen idee hoe je dat spelt, dat zijn van die grote witte papegaien met een geelgroene kuif) en Ibissen (moerasvogels die op een rijger lijken maar met een kromme snavel) vliegen hier gelukkig rond, we zagen zelf een gelukkige Kaketoe baden in een dakgoot (hilarisch zicht). De eerste week hebben we alle praktische dingen geregeld zoals taxfilenumber, gsm, bankrekening, verblijfplaats, job, ... ... Best wel veel werk maar we worden hier heel goed geholpen.
Een verblijfplaats zoeken was eigenlijk nog het moeilijkste. Alles is heel duur voor wat het is. Wie wil er 150 dollar per week betalen om op iemand z'n balkon te slapen? Verder werden we 'gespamd' door een of andere godsdienst freak die zogezegd op kruistocht was in China. Uiteindelijk zijn we in een ander hostel beland (het eerste was iets te chic voor onze centjes) en onze kamer stinkt echt gelijk de pest!!! Geef ons dan maar terug een bungalowtje met niks erin. Enfin we hebben een bed!!!
We hebben ons een jobke gevonden. Echt een shitjobke!!!!!!!!! Maar ja, als we al onze plannen willen waarmaken zullen we eerst een paar weken goed moeten sparen.
Verder hebben we al veel andere reizigers ontmoet, sommige heel enthousiast, andere heel negatief.
Voila een korte samenvatting van onze drukke week! De planning voor de volgende weken is dus, werken, werken en natuurlijk in het weekend naar de zalige stranden, we willen nog naar de fishmarket (die zou hier super zijn), morgen is het een cruelty free festival, onze foto's moeten ook eindelijk eens op het internet geraken, ... en nog veel meer!
No worries!
Bye champs, loves, mates, dolls, darlings, ... (enkele veel gebruikte Australische koosnaampjes)
Chears!! X

Champasak & Don Det

Sorry dat het (weeral) zo lang duurde!
We zijn ondertussen al veel veel verder dus even snel bijschrijven.
Na onze onvergetelijke tocht door het Bolaven Plateau zijn we twee nachtjes blijven hangen in Champasak. Een klein dorpje langs de oever van de Mekong. De inwoners vertelden ons enthousiast dat er de volgende dag een groot feest aan kwam: de boatrace! Dus we besloten te
blijven en mee te genieten van het spectakel. Hoewel ... zoveel spectakel bleek er niet te zijn. Wat zij als feest ervaren is voor ons een mislukte dorpsdag. Maar het was grappig om toe te kijken (wij bleken 1 van de attracties te zijn en werden dus rustig aangestaard). We genoten er van de sugarcane stokken, rijstkoekjes, springrolls en geroosterde banaantjes.
Na ons verblijf in Champasak reisden we door naar onze aller laatste stop in Laos: Don Det. Dat is gelegen in de vierduizend eilanden. Hier is de Mekong op zijn breedste (14 km) en dat zorgt voor een prachtige verdeling van stukjes land. We zochten er ons een riverview bungalowtje op de sunset boulevard. Heel erg basic, geen electriciteit, geen badkamer, ... echt iets voor ons dus.
We 'doucheten' onszelf in het smerige Mekong water en genoten er van het prachtige prachtige echt prachtige uitzicht. Niet volledig zorgeloos want we zaten zonder geld en geen geld is geen eten. De dichtsbijzijnde ATM was helemaal terug in Pakse, dat zou een dag duren om er terug heen te gaan en bovendien hadden we het geld niet om de trip te betalen. Daar kwam dan nog eens bij dat het drie dagen feest was en de banken overal gesloten waren (wat Joachim pas na een heel avontuur ondervond). Dan maar een deel van Luc zijn Australische dollars (10) gewisseld na heel veel moeite (Australische dollars waren er blijkbaar niet zo populair). Danku Luc om ons te redden van eetloze dagen! We berekende dus elke cent die we uitgaven zodat het perfect uitkwam. Na ons verblijf op Don Det reisden we terug naar Bangkok zonder problemen. Aan de grens spendeerden we nog snel onze 'kip' (munteenheid van Laos) want in Thailand kan je daar niets meer mee doen. Op de bus ontmoetten we een Engelsman die ons gidste naar een gezellige buurt van Bangkok waar we een relatief goedkoop guesthouse vonden. Onze kamer was echt prachtig, we hadden een gigantisch raam dat uitkeek over enkele Bangkokse daken en zelfs een gezellig balkonnetje. Onze laatste dagen in Bangkok waren super. Toen we er in het begin van onze reis aankwamen wilden we er zo snel mogelijk weer weg maar die houding is nu volledig veranderd. Het blijft een drukke vervuilde stad maar het is tegelijk ook gezellig, goedkoop en heel lekker eten. We werden vaste klanten bij een straatkraampje waar ze echt zalige yoghurtshakes verkochten. Voor de rest deed Elise een gigantisch domme stoot, haar beugel ligt nu ergens op de bodem van een ranzig Bangkoks kanaaltje. Na een beetje shoppen was het alweer tijd om verder te gaan en voor we het beseften zaten we op de vlieger richting Sydney !!!!!! Woehoew !!!!! We lieten Azie achter met prachtige herinneringen maar stonden te popelen om aan het volgende avontuur te beginnen...

The Southern Swing

Een toch door het Bolaven Plateau

Dag 1: Van Pakse naar Tad Lo

's morgens vroeg op gestaan om vroeg te vertrekken. Helaas was de brommer nog niet verkrijgbaar en zaten we dus al direct met vertraging. Na een marktbezoekje om ons te bevoorraden (bananen, brood en sticky rice rolls) konden we dan toch vertrekken. Hoewel dat nog niet helemaal zeker was aangezien Joachim eerst zijn rijkunsten moest bewijzen. En dat met enkele zenuwen aangezien het een brommer was met versnellingen. Maar we kregen hem dan toch mee, met enig wantrouwen van de guesthouse manager.
Na ongeveer een uurtje te hebben gereden, begon het toch wel niet kei hard te regenen. Dat doet echt pijn!!! en al snel hadden we het ijskoud. Na een poging van vijf minuten schuilen toch maar besloten om er door te rijden. Gelukkig klaarde het snel weer op en waren we snel weer droog.
Na een beetje zoeken (bij gebrek aan wegaanduidingen en Engels sprekende mensen) en een lunch van rararara ... banaan en brood vonden we een leuk guesthouse langs het water.
We besloten voor het avondeten nog snel een frisse duik te nemen. De eerste vijf minuten zaten we alleen in het water tot er een storm kleine kindjes aankwam die al tierend en lachend hun kleren op de rotsen zwierden en bij ons in het water sprongen. Wij waren voor hun een even grote attractie als zij voor ons. Zeker ons fototoestel viel in de smaak, vooral bij de meisjes. Na een leuke verfrissing en een 'fotoshoot' gingen we opzoek naar een gezellig restaurantje. We kwamen terecht bij mama Paap die ons in de watten legden. Blijkbaar waren klanten er zeldzaam en deed mama Paap (een 'oud' alleenstaand vrouwtje met vier kinderen) dus erg haar best om reclame te maken. Voor geen geld kregen we beide een berg fried rice plus gratis bananen (weeral) en water. Na een gezellige avond kropen we in ons steenhard bed (dat went wel na enkele dagen hoor).

Dag 2: Van Tad Lo naar Sekong

's morgens eerst een ontbijtje bij mama Paap. Waar we een fruitsla bestelden. Ze had maar twee fruitjes in huis: papaya en banaan (weeral) waar we bijgevolg dus meer als een kilo van kregen voor geschoteld. We werden vergezeld aan tafel door een Australier (die dubbele punt hebben we nog steeds niet gevonden) van Tasmanie. Hij gaf ons zijn top 5 van aanraders in Tasmanie en die lijken ons echt fantastisch!! Toen we afscheid namen van mama Paap kregen we beiden een armbandje dat ons geluk zou verzekeren.

Onze volgende stop was 200m verder bij Tad Lo Lodge waar we olifant gingen rijden (klinkt hilarisch). In Thailand hadden we eigenlijk beslist om dat niet te doen, aangezien de olifanten er echt miserabel uitzagen en slecht werden verzorgd maar hier zagen ze er gelukkig uit en werden ze (denken en hopen we) goed verzorgd. Het was een heel leuke ervaring (Elise droeg haar bijpassende olifanten t-shirt van Yasmine, go go go Elise!) maar niet voor herhaling vatbaar.
We cruisden verder met het zonnetje op ons gezicht en onze haren in de wind tot Sekong. Een onaantrekkelijk dorpje waar niets te doen viel. We sliepen er in een centrum voor zwangere vrouwen die geen hospitaal kunnen betalen, een goedkope ervaring (zeer zeer zeer basic).

Dag 3: Van Sekong naar Attapeu

Blij dat we Sekong verlieten, vertrokken we 's morgens vroeg zonder stop naar Attapeu. Onderweg werden we vrolijk toegejuichd door jan en alleman die we voorbij reden met uitzondering op de geiten, kippen, eenden, koeien, honden, zwijnen en waterbuffels die we soms al toeterend de weg moesten afjagen. 's middags kwamen we al aan in Attapeu, dat ons veel beter beviel als Sekong. Zonder veel moeite vonden we ons een goedkoop en zeer degelijk, zelfs luxueus, guesthouse met een TV.

Op zoek naar afkoeling probeerden we een leuk plaatsje te vinden om te gaan zwemmen. We raakten echter half verdwaald ergens in de bosjes (met onze brommer). Na deze mislukte poging besloten we de raad van de Lonely Planet op te volgen en 'to go where the locals go'. We vonden een heel leuk plekje waar enkele kinderen in het water zaten te spelen. Ze klommen en hongen in de bomen. Twee grotere jongens klommen echt te hoog ( ong 15m) in een boom om er daarna vrolijk van af te springen. Joachim besloot om dat ook eens te proberen. Het springen ging makkelijk (wel een beetje bangelijk) maar het klimmen ging niet zonder moeite en de nodige angst. Waar Joachim een kwartier over deed hadden die twee anderen ong 1 minuut voor nodig. Echt goe zot. Na een middagje zwemmen, genieten en van een modderslide glijden (waarbij Joachim zich een blauw gat en een scheur in z'n zwembroek bezorgde) gingen we opzoek naar een restaurantje dat we niet vonden. Uiteindelijk was er dan toch 'iets' waar er enkel noodle soup op het menu stond, wel heel lekker.

Dag 4: Van Attapeu naar Paksong

's morgens gingen we langs een marktje waar onder andere padden, slangen, slakken, krekels, ... en een zielige varaan werden verkocht. Daar ontbeten we (geen van de bovenstaande dingen) en kochten we ons een lunch. Om in Paksong te geraken moesten we 71 km bumpy road af leggen. Zonder echt te weten wat ons te wachten stond, vertrokken we (in de regen) met veel verwachting. We ontdekten al gauw dat de road niet alleen bumpy was maar ook heel slippery. Met Joachim achter het stuur baanden we ons een weg door de modder met een gem. snelheid van 20 km/h.

Ergens op dit weggetje zouden we de meest indrukwekkende waterval van Laos moeten vinden. En jawel, na even zoeken, vonden we ze (Tad Katamtok) in het midden van de jungle. We besloten er te lunchen en werden verrast door de inhoud van ons bananenblad ('s morgens op de markt gekocht). Meestal verpakken ze daar fried rice in maar nu zat er iets rauw vlees achtig in waarvan we nog steeds niet weten wat het was en het dus ook niet op aten.
Zonder lunch ( een pompelmoes) en in de regen reden we verder richting Paksong, nog 50 km modderweg te gaan. Na een lange rit kwamen we

rond 5 uur verkleumd in Paksong aan en stopte bij het eerste beste restaurantje in de hoop iets warm te drinken. De koffie (Elise smoste meer als de helft van haar koffie over de tafel) smaakte heerlijk en we werden verwent met een bord geroosterde banaantjes (weeral) en geroosterde pitjes van een of andere groente.
Met tegenzin kropen we terug op ons brommertje naar een van twee guesthouses (het goedkoopste dus). We betaalden er 50.000 kip ( ong. 4 euro, wat duur is) voor weer een keihard bed en geen electriciteit. De kaarsjes maakten het wel heel gezellig.

Dag 5: Van Paksong naar Pakse

Vroeg uit de veren reden we richting de dichtsbijzijnde waterval. Daar besloten we een jungle tochtje te maken richting een tweede waterval die 120m hoog zou zijn. We lieten onze brommer dus achter en trokken de jungle in. Na enkele minuten kwamen we op een boom uit met gigantische vruchten er aan. Het bleken pomelo's (mega pompelmoezen) te zijn, na een klimpartij van Elise en wat gegooi van Joachim hadden we een hele voorraad sappige pomelo's (ons ontbijt en onze lunch). Na een zotte tocht, enkele valpartijen en wat bloedzuigers (die blijkbaar enkel Joachim lekker vonden, woehoew!!) stonden we plots aan de top van de 120 meter hoge waterval. Echt een bangelijk (op twee manieren) gevoel!!!
Na een nog zottere terugtocht (omhoog ipv naar beneden) reden we terug naar Pakse. Voor we de brommer terug brachtten nog eerst even langs de carwash want ons brommertje zag er echt niet uit.

De Southern Swing zat er jammer genoeg al op. Het was echt meer dan fantastisch!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Foto's zijn jammer genoeg moeilijk op de computer te krijgen en zullen dus pas voor in Australie zijn. We laten nu pas iets weten omdat internet zeldzaam was.
Omdat er steeds '(weeral)' staat achter bananen, wil niet zeggen dat we daar enig probleem mee hadden. De banaantjes, vooral de geroosterde, zijn hier echt zalig lekker!!! en dus verslavend en de fruitshakes ook trouwens.

Sabaidy!

Sinds ons laatste berichtje is er weer veel te veel tijd verstreken. Veel te vertellen dus! De tweedaagse rafting was echt de moeite. Het niveau van de rivier was 3+ , redelijk wild dus. Gedurende deze twee dagen zagen we niets anders dan prachtige natuur, rapids (stroomversnellingen) en Kingfishers (grote ijsvogels). Overnachten in het junglekamp was een super ervaring. Na het raften zijn we nog even in Pai gebleven. We huurden er een roze brommertje (niet zelf gekozen hoor) en verkenden de omgeving, echt mooi! Vanuit Pai vertrokken we 's avonds naar de grens van Laos, een zotte rit in een minivan. Dit kwam de kippenburger in Elises maag niet ten goede. Even geen burgers meer voor haar. Toegekomen aan de grens (na lang sukkelen voor een visum), vertrokken we 's morgens met de 'slowboat' richting Luang Prabang. Twee oncomfortabele dagen op een houten boot met veel te veel volk, geen eten (buiten mega dure chips) maar wel een bangelijk uitzicht over de Mekong. Dit laatste maakte het een niet te missen ervaring. 's nachts verbleven we in Pakbeng, een mini dorpje dat enkel bestaat dankzij het voorbij komen van de slowboat. Daar zijn we vroeg op gestaan (6u) om naar een local market te gaan. De ontbijtsoep was heel lekker, ookal dreef er een mega rups in Elise haar soep. Jamie! Blijkbaar was die niet om op te eten, waarom ze dus in de soep dreef is ons nog steeds onduidelijk (de soepmadam sprak geen woord Engels, net zoals alle anderen). De volgende dag kwamen we (met een zeer gat) aan in Luang Prabang, daar bezochten we de prachtige waterval 'tat kuang si'. Foto's volgen zo snel mogelijk =). Ook de nachtmarkt was mooi om over te slenteren en de 'mokka shake' verslavend. Vanuit Luang Prabang vertrokken we richting Vang Vieng, weer met een minivan en bij gebrek aan deftige wegen was deze route ook niet al te comfortabel. Vanuit Vang Vieng kayakten we verder naar de hoofdstad van Laos: Vientiane. Daar reisden we na drie uurtjes en een lekkere vis verder door naar het Zuiden van Laos. Dit deden we in een 'sleeping bus'. Echt geweldig! Een bus vol met (mini)tweepersoons stapelbedden, te klein voor Joachim en met een 'prachtig' kitch interieur. Na 11 uur rijden (670 km) kwamen we aan in Pakse. Dat is dus deze ochtend. Vandaag maken we onze plannen voor de 'southern swing', een motorbike route van een kleine week door het Bolaven Plateau. Dat is vooral bekend door zijn gigantische, talrijke watervallen en overheerlijke koffie. Morgen vroeg gaan we ons bevoorraden op de plaatselijke markt en vliegen we het landschap in, woehoew!!!!!!!!!!!!!!! Ciao x PS: aangezien internet hier goedkoop is, volgen er straks hopelijk wat foto's.